Tragische theedoek – column Paul Damen

Afbeelding met tekst: Om dubieuze claims te voorkomen is deze afbeelding verwijderd.

‘Soms is de geschiedenis genadig, dacht ik, toen ik las dat de woonruimten van de Palestijnse leider Yasser Arafat (Caïro 1929–Parijs 2004) opengaan voor het publiek. Genadig, want waar de tragische theedoekdrager Arafat al niet door de mand viel, dondert hij nu alsnog dwars door het meubilair van zijn vestingbunker in Ramallah, de ‘Mukata’, heen. Zijn praalgraf ligt handig om de hoek. Ik was er ooit: een massa witmarmer en een megalomane gladmarmeren oprijlaan – betaald door VN en “hulp”organisaties beknibbelt men niet op budget. Eromheen stonden zijn agenten in operette-uniformen overduidelijk te snakken naar een sigaret. Het graf van de Baas was bedolven onder bloemstukken uit democratische kansenlanden zoals Noord-Korea, Brunei, Oeganda en Djibouti. Zeg mij wie uw vrienden zijn en ik zeg wie u bent.

Over vrienden gesproken: doorgaans wordt in Arafat-biografieën weggelaten dat de Leider het liefst een gespierde vriend in zijn bed had. Daarmee chanteerden de Sovjets hem levenslang. In Arabische landen kan je beter geen homo, laat staan pedofiel, zijn als je niet met je hoofd omlaag van een hoog gebouw wil hupsen. Arafat verklaarde “getrouwd te zijn met de Palestijnse zaak” en wie zijn echtgenote ziet, begrijpt waarom. In 1990 trouwde de 61-jarige in het geheim met de voluptueuze blondine Suha Daoud Dawil (27), die hem behalve dochter Zahwa ook een enorme debetstand op al zijn creditcards bezorgde. Na tien jaar moeizaam samenwonen vergemakkelijkte mevrouw Arafat haar kooplust door in Parijs te gaan wonen, met verkregen Franse nationaliteit, terwijl haar suikeroom vast zat in Ramallah. De enige keer dat de Palestijn weg mocht, in oktober 2004 voor medisch onderzoek naar Parijs, overleed hij daar prompt.
Arafat kwam nauwelijks de deur uit van zijn leefruimte, even groot als die van de bunker van Adolf H. in zijn nadagen: woonkamer, bank, televisie en een raamloze slaapkamer van vijf vierkante meter, waar precies het bed in paste. Misschien daarom ook klotst de geschiedvervalsing er tegen de plinten. Zo zou volgens zijn museum de president van de toen nog niet verzonnen Palestijnen op 4 augustus 1929 geboren zijn in Jeruzalem, terwijl de hele wereld plus zijn geboortebewijs weten dat hij als Rahman al-Qudwa ter wereld kwam in Caïro. Zijn Arabisch had altijd een zwaar Egyptisch-Caïro-accent. Geen schande: de Hamas-woordvoerder, om maar een dwarsstraat te noemen, heet Mushir Al-Masri. Ofwel “de Egyptenaar”.
Een kast voor krap vier pakken, wat Palestijnensjaals en een bidmatje. Vreemd, want zijn vrouw was christelijk en hijzelf volkomen godsdienstloos. Arafats huwelijk was allesbehalve gelukkig. Achteraf verklaarde zijn mollige weduwe in de Turkse krant Sabah dat hun verbintenis ‘een grote betreurenswaardige vergissing’ was waaraan zij “honderden keren” poogde te ontsnappen. Zij ving daarvoor achteraf een banksaldo van honderden miljoenen plus een pensioen van tienduizend dollar maandelijks.

De slaapkamer is via een brug verbonden met het grote Arafatmuseum, 2.600 vierkante meter. Geleid door, waar heb je familie voor, Nasser al-Kidwa; Arafats neef en directeur van de Arafat Foundation. Er ligt vrijwel niks persoonlijks in dat immense museum: zijn bril, wat brieven en uiteraard het pistool, in november 1974 zichtbaar aan de broekband bij zijn rede in de Verenigde Naties. Wat nogal wat afbreuk deed aan zijn vredesboodschap. “Ik breng u een olijftak”– nee dus. Wél ligt er zijn Nobelprijsmedaille uit 1994, eerder bij de Hamas-coup tegen Fatah in 2007 ontvreemd. De expositie besluit met foto’s van de Israëlische legerbulldozers die ongeveer voor zijn bed tot stilstand kwamen.
Dat bed, dat wíl wat, volgens sommige bronnen. De Russen, hoofdsponsor van álle terroristen tijdens de Koude Oorlog, zagen hoe hun bondgenoten Egypte en Syrië tijdens de Zesdaagse Oorlog door die vermaledijde Joden ongenadig waren afgedroogd. Ze zochten een nieuw Arabisch idool, en wie dan beter dan hun langdurige KGB-connectie Arafat, ook nog eens zwaar chantabel?Volgens de Roemeen Ion Mihai Pacepa, een van de hoogste KGB-overlopers ooit, was Arafat een “pervert” van wie de Sovjets dan ook álle seksuele activiteit met jonge jongens annex “bodyguards” vastlegden. Het favoriete seksspelletje van de “fedayeen”, zoals zijn schuilnaam luidde, was “tijger en hyena”. De meeluisterende Sovjets kregen geen genoeg van dat seksuele hoorspel waarbij een grommende Arafat zijn “bodyguard” bezat terwijl die huilde als een hyena.
Dat Arafat daardoor HIV opliep, bevestigde later zijn lijfarts dokter Ashraf al-Kurdi; en ook de NSA, de Amerikaanse afluisterdienst, wist waaraan Arafat zijn Aids had overgehouden. NSA-chef James J. Welsh, verantwoordelijk voor het monitoren van Arafats Fatah-beweging, bevestigde later hoe vanuit Beiroet jongetjes van Ahbal, de Jonge Leeuwen van Fatah, werden overgebracht ten bate van Arafats bedactiviteiten.

Maar uiteraard kreeg Israël van zijn dood de schuld, want op geschiedvervalsing hebben de Palestijnen het patent. Zijn stervensproces in Parijs duurde weken. Niettemin was volgens zijn aanhang Arafats dood veroorzaakt door de polonium-210 die Israëli’s hem aangesmeerd zouden hebben, een goedje waardoor niet alleen de patiënt maar ook de aansmeerder na enkele uren overlijdt. Franse en Russische dokters hielden eenstemmig vol, ook nadat de Oude was opgegraven, dat hij stierf aan zogeheten “diffuse intravasale stolling”, waarbij het lichaam met bloedklontering reageert op een slopende ziekte. Naar verluidt was die ziekte Aids. De weduwe Arafat, o wonder, weigerde aanvankelijk een autopsie; maar overhandigde toch jaren later een tandenborstel en onderbroek waar, wederom o wonder, zoveel polonium op werd gevonden dat de inmiddels vrijwel zeker lichtgevende Leider ‘s nachts beter als haar bedlampje gebruikt had kunnen worden. De bouw van zijn museum annex mausoleum kostte zeven miljoen dollar hulpgeld. Toegang gratis. Een aanrader – als u in de buurt bent.’

Categorie:

Home » Columns en opinie » Tragische theedoek – column Paul Damen