Positieve actie – column Bart Vink

Als je wilt, kun je elke dag tal van negatieve uitingen horen. Mensen die elkaar voor rotte vis uitmaken op straat, op sociale media of op televisie. Of oproepen om de ander de voet dwars te zetten en dat wat voor hem of haar belangrijk is kapot te maken. Soms begrijp ik de irritatie, die achter dat soort uitingen ligt, goed. Soms bouwt irritatie zich dag na dag op. Net zo lang tot de vulkaan uitbarst en elke redelijkheid, en nuance uit beeld verdwijnt. Maar daarmee wordt ook elke vreugde en positiviteit kapot gemaakt.

Naarmate meer naar buiten komt over bedenkelijke, mogelijk zelfs antisemitische, uitspraken van Labour-leider Jeremy Corbyn uit het verleden, is het bijvoorbeeld erg makkelijk om ‘los te gaan’ en te zeggen wat je van hem vindt. Of van zijn partijgenoten. Of van de media wanneer die de uitspraken van de politicus niet voldoende zouden aankaarten en veroordelen. Ook al krijg je intussen zacht gezegd een onprettige bijsmaak bij deze Britse politicus, de vraag is wat dat ‘losgaan’ op hem of zijn partij oplevert. Iets vergelijkbaars zou je kunnen zeggen over de reacties die loskwamen op de nieuwe Israëlische natiestaat-wet. Sommigen vonden het nodig om in reactie hierop de basis voor het ontstaan van Israël, namelijk de verdeling van het voormalige mandaatgebied in a Jewish State and an Arab State, te willen terugdraaien in de ene of de andere richting; en elke vorm van respect en begrip voor de ander te negeren. De wet roept zeker vragen op qua inhoud en timing, maar juist dan helpt het om te blijven zoeken naar positieve acties en niet te vervallen in extremen.

De Nederlands-Marokkaanse zangeres Teema die samen met een Israëlische zangeres optrad om een boodschap van respect naar elkaar uit te stralen, is zo’n positieve actie. Dat sommigen gericht zijn op het tegengaan van contact met Israeli’s en haar daarop belagen, is precies de negativiteit waar niemand iets aan heeft. Mooi dus dat ze dat negeert en doorgaat met haar boodschap van vrede en respect. Een paar maanden terug ervoer ik precies dat bij het Amsterdamse optreden van de gelouterde Israëlische zanger David Broza. Zijn nieuwste album ‘East Jerusalem, West Jerusalem’ maakte hij met Arabische muzikanten. Bij zijn optreden zong hij – net als eerder zangeres Noa – samen met de Palestijnse zangeres Mira Awad. Op het podium droegen ze hun onderlinge respect en waardering uit. En natuurlijk maakten ze samen geweldige muziek.

Dat soort optredens en acties inspireren mij en geven juist energie. Essentieel daarbij is niet of we het allemaal met elkaar eens zijn, maar wel dat we ruimte geven aan de ander en openstaan voor hem of haar. Ook in Nederland kunnen we dat goed gebruiken. Als Teema, Noa, David Broza en Mira Awad het kunnen, moeten wij dat hier in Nederland eveneens kunnen doen.