Benoit Wesly: ‘Satisfaction in Maastricht’
‘Heel Limburg stond in de rij voor de Rolling Stones. In één keer bleek iedereen fan. Organisator Jan Smeets zal een punthoofd hebben gekregen van alle aanvragen voor toegangskaarten, backstage passes en interviewaanvragen. Oude vrienden hadden ineens weer zijn nummer. Ook de mensen die ik ernstig verdenk van een volslagen andere muzieksmaak, bleken ineens ‘Sympathy for the Devil’ te hebben. Rock and Roll is salonfähig. Men gaat niet voor de muziek, maar om gezien te worden. In die zin lijkt het veel op TEFAF waar de onvervalste liefde voor de kunst het ook vaak aflegt tegen de bühne der ijdelheid. Oprechtheid is moeilijk te vinden. De leugen regeert. Niets nieuws onder de zon. Afwezigheid is soms ook een vorm van exclusiviteit. ‘Zijn is een kwestie van ‘erbij zijn’.
Hoe anders was het in Maastricht waar we de reuzenstoet zagen langstrekken. Een leuk initiatief voor jong en oud. Daarbij werden geen miljoenen betaald voor een exclusief programma, maar was het voor iedereen toegankelijk. Toegegeven de organisatie van Pinkpop is van een totaal andere orde, maar wat ik zeggen wil is dat de menselijke maat vaak verdwenen lijkt in de ambities van evenementen. Dat is, voor de goede orde, geen waardeoordeel, maar een constatering. Wat kun je na de Stones nog contracteren? Alles moet groter en meer. Net als in Texas waar de gewone hamburgers niet groot genoeg waren en deze groeiden van de big hamburger naar de double, triple, giant, jumbo tot de ‘kingsize giant triple burger’.
Ik vond die reuzenprocessie in Maastricht een mooi voorbeeld voor de toekomst van onze stad. Het werd georganiseerd door amateurs-liefhebbers in de letterlijke betekenis- en dat was te merken. Het was een evenement van uitzonderlijke klasse. De processiegang was snel genoeg. In een tijd waarin alles sneller moet, is een processie met reuzen een weldaad.
Terwijl ik de stoet zag langstrekken moest ik denken aan de geweldige kwaliteit van deze stad. Het was een echt gemeenschapsgevoel dat me bekroop. Er mag veel misgaan in deze stad en in de wereld, maar we zijn goed in gezamenlijkheid. We weten samen iets van de grond te krijgen. En we doen dat met stijl en klasse. Iedereen kan deelnemen aan Maastricht: jong-oud, zwart-wit, katholiek, moslim of Jood, hetero of homo. Ik zag verschillende mensen in de stoet die allemaal hun eigen achtergrond hebben, maar die toch voor deze stad gaan. Dat deed me goed.
Ik weet het, ik zeur vaak in deze column, maar ik houd wel van deze gezellige stad en haar bevolking. Je kunt hier veilig over straat en als we eenmaal de handen ineenslaan dan zijn we groots en meeslepend; net als de kingsize giant triple burger. Maastricht wijst ons de toekomst. Maastricht is totale Satisfaction!’
Dit artikel verscheen in Dagblad De Limburger / Limburgs Dagblad (bron).
