Documentaire ‘In Search of Israeli Cuisine’
Filmmaker Roger Sherman dacht dat het alleen maar over ‘falafel en hummus’ zou gaan toen hij met enige tegenzin met zijn vriendin Joan Nathan – schrijfster van Joodse kookboeken – voor een culinaire tour naar Israël reisde. Maar Sherman begreep al snel dat hij zich had vergist.
“Ik was volkomen overdonderd door wat ik nu beschouw als de belangrijkste culinaire ‘scene’ van de wereld. Ik dacht: dit is een perfect onderwerp voor een film,” aldus Sherman in een gesprek met het Jewish Telegraph Agency.
En zo geschiedde. Na een succesvolle tournee langs filmfestivals gaat Sherman’s documentaire ‘In Search of Israeli Cuisine’ op 24 maart in New York in première.
In het algemeen hebben we er geen idee van wat er in Israël gebeurt, behalve het conflict, vindt Sherman. “Dit is een portret van het Israëlische volk door middel van voedsel.” Sherman vermijdt in zijn meeste documentaires (waaronder ‘Medal of Honor’ (2008) en ‘The Restaurateur’ (2010)) om een presentator aan het woord te laten, omdat “ik het gevoel heb dat zij tussen het onderwerp en de kijker in staan”, maar in dit geval koos hij voor een andere benadering. “Israël is zo gecompliceerd, ik had iemand nodig om de situatie te vertalen,” zegt Sherman.
Hij bezocht Zahav in Philadelphia, een restaurant dat het beste Israëlische voedsel serveert in de Verenigde Staten, en ontmoette daar de chef-kok en eigenaar van het restaurant, Michael Solomonov. Sherman wist meteen dat Solomonov de ideale chef-gids zou zijn voor de film. “Hij is gewoon erg cool,” zegt Sherman. En ook omgekeerd was er meteen een klik. Zij besloten ter plekke samen aan het project te gaan werken.
Solomonov heeft ook een zeer persoonlijke band met Israël. Hij verhuisde als kind van daar naar Pittsburgh, maar keerde als tiener voor korte tijd terug. Zijn jongere broer David kwam om op Jom Kipoer in 2003 tijdens zijn dienstplicht in het Israëlische leger. Na die tragedie, zo vertelt Solomonov in de film, raakte hij meer geïnteresseerd in het bereiden van gerechten die zijn Israëlische achtergrond weerspiegelen en nam hij enige afstand van zijn klassieke Europese opleiding. “Mezelf verbinden met het land, de cultuur en het voedsel is wat me helpt om door te gaan,” zegt hij.
Door de hele documentaire heen eet Solomonov Israëlisch straateten, sjieke moderne Israëlische cuisine, Palestijns eten thuis en alles daar tussenin. Maar de documentaire gaat verder dan een typische reis-en-eet-film: er wordt ook aandacht gegeven aan moeilijke vragen rondom multiculturalisme en pluralisme. Solomonov luistert empathisch naar mensen die hem vertellen over problemen rond kasjroet, sjabbat en het Israëlisch-Palestijnse conflict.
De centrale vraag van de film, ‘wat is Israëlisch eten?’ laat al zien dat het allemaal niet zo eenvoudig ligt. In de kern is de Israëlische keuken een combinatie van gerechten uit meer dan honderd verschillende culturen die in Israel bijeengekomen zijn. Maar de manier van eten heeft ook te maken met het land dat een enorme diversiteit aan microklimaten heeft, en het Palestijnse volk dat al eeuwen in het land woont.
Solomonov spreekt ook met Palestijnse chef-koks die vertellen hoe moeilijk het is om Joodse Israëliers naar hun restaurant te krijgen. Husam Abbas, chef-kok en eigenaar van El Babor in Umm el Fahm vertelt – in perfect Hebreeuws – dat het politieke klimaat ook zijn restaurant ten nadele heeft beïnvloed: “De Joden komen niet meer,” zegt hij. “Maar eten is vrede. Als je met mij eet en mijn voedsel leert kennen, brengt ons dat misschien samen.” Solomonov is het met hem eens.
In een gesprek met JTA vond Solomonov het moeilijk drie gerechten te noemen die elke bezoeker van Israël echt moet eten, maar uiteindelijk kwam hij eruit: “Je moet ontbijt eten in een Israëlisch hotel, je moet voor de lunch een kom Jemenitische soep eten en ten slotte zeker een spies met vlees en groenten van de houtskoolgrill in een kebab-winkeltje.
