Een fijne vakantie….
‘Als nieuw gemeenteraadslid vult mijn agenda zich in razend tempo met tal van nieuwe activiteiten. Terwijl werk op het ministerie ook gewoon doorgaan. Net als de lessen die op de Utrechtse HBO geef. Om over mijn privéactiviteiten nog maar te zwijgen. De afgelopen maanden waren dus druk voor mij. Ik was dan ook blij met het reces en de vakantie. Op naar Noorwegen!
Tijdens vakanties bezoek ik vaak mooie landschappen en vooral steden. Om te shoppen met mijn dochters, op een terras te zitten met mijn vriendin of om mooie gebouwen te bezoeken. Ook een bezoek aan een wijk of gebouw met een Joodse geschiedenis hoort daar vaak bij. Deze zomervakantie was echter anders dan anders. Het Joodse Museum van Trondheim dat op ons lijstje stond, was namelijk ‘until further notice’ gesloten. Veiligheidsmaatregelen vanwege een algemene terreurdreiging in Noorwegen. Ook bij Joodse gebouwen geldt dan extra waakzaamheid.
In de tussentijd kreeg ik via tv, internet en twitter de strijd tussen Israël en Hamas mee. Via wifi vanuit het airbnb-appartement of een vakantiehuisje plaatste ik berichten op twitter om duidelijk te maken dat raketten en andere terreur gericht tegen burgers altijd onacceptabel is. En ook dat Israëlische burgers al sinds jaar en dag moeten leven met raketbeschietingen. Dat kan niet voortduren. Tegelijk kreeg ik daarop, vanzelfsprekend, reacties van mensen die zich terecht zorgen maken over het lot van Palestijnse inwoners van Gaza als gevolg van de Israëlische reactie. Intussen werden er bijna driehonderd mensen, onderweg van Schiphol naar Maleisië, uit de lucht geschoten boven het oosten van Oekraïne. Verre bekenden van mijn vriendin waren slachtoffer, net als partijgenoot Pim de Kuijer waarmee ik een paar keer optrok tijdens de landelijke verkiezingscampagne in 2012. En dat alles terwijl ik gelijktijdig van de ene waterval naar de andere reed en genoot van boottochten over de Noorse fjorden.
Vervolgens berichtten de media over demonstraties en geweld tegen Joden in verschillende Europese steden, vooral in Frankrijk. Mijn vakantie kwam pas echt in het gedrang toen het, door mails die ik ontving en uitingen die ik zag op internet, tot mij doordrong dat er ook in Nederland (en in Amsterdam) steeds meer mensen worden bedreigd. Puur vanwege het zichtbaar uiting geven aan hun Joodse identiteit. Met de uitingen van haat tegen Joden in Den Haag, was kennelijk ook in Nederland het hek van de dam. De gebeurtenissen waren agressief en haatdragend. Dat hielp mij wel om aan mijn dochters duidelijk te maken hoe belangrijk democratie en vrijheid is en hun vragen daarover te beantwoorden. Maar prettig was dit niet. Dat we het daar in Noorwegen over zouden hebben, had ik natuurlijk ook niet verwacht.
Ik schrok er zelf ook van en wilde actief iets doen. Juist in Amsterdam, de stad die eeuwenlang toevluchtsoord was voor elders vervolgden, moet iedereen zichtbaar zichzelf kunnen zijn. Amsterdam heeft hierbij – gezien de actieve gemeentelijke bijdrage aan het afvoeren van Amsterdamse Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog – richting Joodse Amsterdammers een speciale verantwoordelijkheid. Ik was zeker blij met de aandacht op nationaal niveau, maar vind ook dat juist Amsterdam nu in actie moet komen. Voor veiligheid, respect en meer onderling begrip moeten we nu de handschoen oppakken. Na terugkomst in Nederland schreef ik daarom samen met Jan Paternotte een oproep aan het nieuwe Amsterdamse College. We maakten daarin duidelijk dat er geen plaats is voor antisemitisme in Amsterdam. Actie is nodig.
Het was een fijne vakantie…’
Bart Vink is gemeenteraadslid in Amsterdam voor D66. Hij heeft een Joodse achtergrond en houdt zich in de raad onder meer bezig met Joodse zaken.
