Eerste hulp bij Liefdesverdriet – column Brigitte Wielheesen
‘Op vrijdagmiddag gaat bij mij de radio op luid, terwijl ik sjabbes voor bereid. Meestal zet ik Israëlische muziek uit mijn eigen collectie op, maar uit gemak ook wel eens gewoon de Israëlische radio. Deze vrijdag luisterde ik naar radio Haifa, een zender met veel jeugdige muziek. Goed genoeg om swingend en zingend achter het aanrecht te staan.
Mijn hart stokte vrijdag voor enkele seconden. De presentator van radio Haifa melde dat er honderden mensen op de begrafenis van de Israëlische zanger Meir Banai, uit de grote artiestenfamilie Banai, aanwezig waren. Het nieuws over zijn dood, de dag ervoor, had ik gemist. De melding werd gevolgd door zijn nummer Shaar HaRagamim. De tekst kan ik dromen. Direct kwam Pavlov bij mij om de hoek kijken en stroomden de tranen over mijn wangen.
Ik heb een lange geschiedenis met Meir Banai. Die gaat ver terug tot begin jaren negentig van de vorige eeuw. De tijd dat ik nog geloofde in de prins op het witte paard en verlangde naar levenslange romantiek. Dromen over echte liefde. Met de romantische en melancholische muziek van Meir Banai op de achtergrond steeg ik boven iedereen uit, zittend op mijn roze wolkje op zoek naar de perfecte man om met hem het ideale gezinnetje te stichten.
Dat de wereld niet ideaal en perfect is weten we allemaal. Ontgoochelingen volgden. Ik zette me dan als troost op de bank met een zakdoek en met Meir Banai, die dan speciaal voor mij Shaar HaRagamiem op vol volume zong. Dit nummer herhaalde hij niet een keer maar soms wel tien keer voor mij. De kraan ging vol open totdat al het vocht uit mijn lichaam verdwenen was en ik de zakdoek boven een teiltje kon uitwringen. Opluchting volgde en samen stapten we hand in hand een nieuw avontuur in.
Een paar jaar later ontdekte ik dat romantiek niet bestaat en verliet ik, in 1997, Meir voor zijn jongere broer Evitar en draaide het nummer Yesh Li Siku grijs. Desondanks ben ik Meir dankbaar voor zijn eerste hulp bij liefdesverdriet. Met de dood van Meir Banai verliest Israël een van zijn krachtigste en rijk getalenteerde musicus uit Israëlisch muzikale geschiedenis.’
