Hajo Meyer is niet meer
Meyer werd in 1924 als zoon van een advocaat geboren in de Duitse stad Bielefeld. Begin 1939 vluchtte hij met andere Joodse kinderen naar Nederland. Zijn ouders bleven thuis achter. Ze zouden later in het concentratiekamp Theresienstadt omkomen. De jonge Meyer werd in het werkdorp Nieuwesluis in de Wieringermeer geplaatst, waar jonge Joodse vluchtelingen aan het werk werden gezet. Daar werd hij opgeleid tot machinebankwerker.
Tijdens de bezetting dook Meyer onder, maar in 1944 werd hij opgepakt en op transport gezet naar Auschwitz. In het vernietigingskamp ontkwam hij aan de gaskamers omdat hij als machinebankwerker werd tewerkgesteld voor onderhoud van de treinwagons. Na de oorlog keerde hij terug naar Nederland, waar hij in 1954 promoveerde in de theoretische natuurkunde. Hij maakte carrière bij multinational Philips en bracht het tot directeur van het Natuurkundige Laboratorium (NatLab).
Nadat hij met pensioen was gegaan, ontwikkelde Meyer zich tot vioolbouwer. In 2000 was hij betrokken bij de oprichting van Een Ander Joods Geluid (EAJG), waarvan hij een van de vooraanstaande figuren werd. Drie jaar later publiceerde hij een geruchtmakend boek: Het einde van het Jodendom. In zijn boek en op andere plekken liet Meyer zich zeer negatief uit over de Israëlische politiek sinds de bezetting van de Palestijnse gebieden in 1967. Hij noemde het zionisme een verraad aan het Jodendom. Volgens hem is het Jodendom universeel en humanistisch, en is het zionisme precies het tegenovergestelde.
De Israëlische politiek tegenover de Palestijnen vergeleek hij met de nazi-politiek tegenover de Joden. Hij vond dat Israël de Palestijnen onderdrukte en uitsloot. Tegenover zijn critici zei hij dat hij zelf kon weten wat de Palestijnen doormaakten, omdat hij in Duitsland zelf ook als paria was behandeld. Na een bezoek aan de Gazastrook, samen met oud-premier Dries van Agt (CDA), noemde hij Gaza ‘één groot concentratiekamp’. Meyer bleef tot het laatst actief. Hij overleed dit weekend in zijn slaap.
