Jacobs’ Chanoeka-toer, Dag 1: Middelburg
‘Het was een bijzondere aftrap, op dinsdag 16 december. Het eerste lichtje aangestoken in Middelburg in de volle hal van het prachtige Stadhuis. Afgeladen! De Commissaris van de Koning, voormalig minister mevrouw Pais, de burgemeester, veel vrienden van de Joodse gemeenschap en ik. Bijna ben ik ervan overtuigd dat er geen enkele Joodse inwoner van Zeeland ontbrak. Het was warm en feestelijk. En toch kon ik het niet nalaten om in mijn toespraak de email te vermelden die ik net voordat ik Amersfoort verliet ontving. Een oudere vriend van mij uit Israel wenste mij een Chanoeka sameach en vroeg zich af of dit jaar misschien het laatste jaar wordt waarin het aansteken van de menora op openbaar terrein nog mogelijk en verantwoord is……….Ze zoeken het maar uit, denk ik. Ik ga voor die Menora. Juist als er om ons heen zoveel duisternis heerst! De Joodse Gemeente Zeeland en hun sfeervolle Mediene sjoeltje stralen net zo als dat lichtje van de Menora: zuiver en warm! En toen, na de toespraken, het Maoz Tsoer: de grote verrassing. Arjeh en Rachel Herz werden beiden benoemd tot ridder in de orde van Oranje Nassau. Ze verdienen het zonder meer. Samen hebben ze zo een geweldig bijdrage geleverd aan de kehilla! Ongelofelijk! En daarna mocht ik een expositie openen in sjoel. Tekeningen van een man die worstelde met zijn Jood-zijn. Steeds vaker ontmoet ik mensen die bijna vanuit het niets terug willen naar hun roots. Maar soms, heel af en toe, vraag ik me af waar de Joodse waarheid eindigt en de fantasie begint. Neem nu die jonge man, een student nota bene, die me al maanden geleden had benaderd voor een gesprek.
Hij had zijn droom: een tallit, een gebedsmantel, gezien en nog een aantal Joods religieuze voorwerpen die bij hem uit het niets kwamen opdagen, volgens zijn zeggen. Toen hij dan ook nog een keer als het ware vanuit het pure toeval langs de sjoel van Middelburg reed, binnen ging en toen het licht zag, toen wist hij het: ik ben een Jood! Ik mocht hem tot steun zijn hedenavond, en hoop dat hij vanaf heden iets anders gaat dromen, iets wat zinvol is. En hopelijk zal hij zich weer kunnen concentreren op zijn studie, want hij is verre van dom. Maar verder: allemaal fijne mensen die enthousiast waren over mijn drie toespraken, mensen die ik met mijn woorden tot steun mocht zijn. Mijn niet-Joodse vrijwillige chauffeur zei mij aan het eind van de rit: u hebt zeker tweehonderd vlammetjes aangestoken! Jammer alleen van die bekeuring voor fout parkeren.’
Rabbijn Binyomin Jacobs is opperrabbijn. Tijdens zijn Chanoeka-toer steekt hij op plaatsen in heel het land kaarsen aan. Na hetzelfde vorig jaar met succes te hebben gedaan, maakt Jacobs ook dit jaar een dagboekverslag voor Jonet van zijn belevenissen.
