Jacobs’ Chanoeka-toer, dag 5: Amstelveen en Winterswijk
‘Helemaal niet gevloerd, maar wel enigszins krom van de rugpijn, mocht ik vandaag op twee plaatsen Chanoeka gedachten overbrengen. De rugpijn is het gevolg van te lang in de auto zitten en ‘het niet gevloerd zijn’ vanwege mijn innige dankbaarheid, dat ik zoveel mensen mag ontmoeten die graag in gezamenlijkheid met de zuivere vlammetjes de duisternis willen verlichten. Terwijl mijn lieve echtgenote de koffer al bijna heeft gepakt voor het Zeeland Chanoeka weekend, heb ik mijn GPS al op Middelburg ingesteld. We zullen, vanwege het vroege ingaan van de Sjabbat, op tijd moeten vertrekken.
In het Sinai Centrum in Amstelveen was een Chanoeka-bijeenkomst voor de medewerkers. Nadat één van de psychiaters de menora had aangestoken en Ma’oz Tsoer was gezongen, ging de voorzitter van de Raad van Bestuur in op de betekenis van Chanoeka toen voor het nu. En toen was het mijn beurt: het kleine vlammetje krijgt alle aandacht, terwijl de grote oorlog van de Joden tegen de Grieken nauwelijks vermeld wordt. De vertaalslag naar de psychiatrie is als een schot voor open doel: zorg dat wij allen, en speciaal de psychiater, zoveel mogelijk ons concentreren op het ‘goede’ in de ander en in onszelf, en vergeet de interne strijd die een mens soms moet voeren. Alleen vanuit deze optiek bezien, kunnen we samen kijken naar de wereld van nu! Na mijn inhoudelijk verhaal en een paar grappen en grollen (geen idee wat met grollen bedoeld wordt, maar het klinkt wel goed, vandaar….!) snel de auto in naar Winterswijk! En toen begon de misère! Vanwege mijn oer-Nederlandse achtergrond kom ik altijd op tijd, het is soms bij het neurotische af. Maar ja, wat doe ik als de weg een grote file is? Enfin, een half uur te laat arriveer ik in de overvolle sjoel van Winterswijk. De persoon die mij opwacht, geeft aan dat ik precies op tijd ben!
Als we de sjoel van Winterswijk binnen komen heerst er een heuse feeststemming. Een prachtige chazan, voorzanger, uit Duitsland, brengt Joodse Klassieken ten gehore. De hele sjoel zingt mee! En dan mag ik spreken! Ook ik onderstreep het belang van het richten van onze blik op het vlammetje! Het vlammetje in de ander en het vlammetje in jezelf!
Mijn rug doet nog steeds pijn, maar het vreemde was dat toen ik sprak, ik plotseling geen rug meer voelde. Ben ik dan toch te zweverig en sta ik niet met beide benen op de grond? Laat het zo zijn. Ik moet naar bed, want morgen is er weer een dag en ook dan is het weer een toerdag. Ik zal morgen zelf moeten rijden omdat het een enkeltje wordt en geen retourtje. Geen chauffeur dus van de lijst met de 19 vrijwillige bestuurders. Misschien helpt het draaien van het stuur wel met het herstel van mijn rug!?’
*Het reisverslag van Opperrabbijn Jacobs in Middelburg zal vanwege de Sjabbat pas zaterdagavond laat verschijnen.*
