Jacobs’ Chanoeka-toer, dag 5: Maastricht

“Hoezeer Joodse Gemeenten van elkaar kunnen verschillen mocht ik ervaren op mijn tocht van Middelburg naar Maastricht. Daar maakte ik een totaal andere bijeenkomst mee rondom de menora dan in Middelburg. Was de één beter dan de ander? Zeker niet, maar het zijn wel twee verschillende werelden. In Maastricht is alles veel officieler en echt professioneel georganiseerd.

Er waren zo’n tweehonderd aanwezigen, waarvan zeker vijftig kinderen. Het gezelschap bestond uit autochtone Limburgse families, maar ook uit heel veel Israëliers. Daarnaast waren er de speciale gasten: minister van Buitenlandse zaken de heer Frans Timmermans met echtgenote en twee kinderen; ambassadeur Haim Divon van Israël en de vertegenwoordigers van de kerken in Limburg. Hiernaast waren er nog veel prominenten zoals Jan Hoen, de voormalig loco-burgemeester van Maastricht. De spil van dit geheel – dat uiteraard omringd was door fotografen en journalisten – was de heer Benoit Wesly, ‘de koning van Maastricht’ en honorair consul van Israël in Zuid-Nederland.

Door een druk op een knop, uitgevoerd door de heer Tmmermans, werd het vijfde lichtje van de zeven meter hoge menora, die op het dak staat van het Apple Park Hotel aan de A2, ontstoken. Na die officiële ontsteking en na mijn toespraak, kwamen de kinderen binnen. Wat een wonder om zoveel kinderen weer te mogen zien. Am Jisrael Chaj (het Joodse volk leeft en overleeft), gelijk de vlammetjes van de menora die ook de eeuwen hebben weten te trotseren. Verbaasd was ik om te horen hoe de minister en de befaamde Joodse beeldhouwer Appie Drielsma met elkaar in het Maastrichts communiceerden. Navraag leerde mij dat onze minister uit Maastricht afkomstig is!

Na het aansteken van het vijfde lichtje op het dak van het hotel, ontstak de ambassadeur de echte chanoekia om vervolgens met alle kinderen luidkeels het Maoz Tsoer te zingen. Mocht hij ons onverhoopt moeten verlaten en vindt hij dan elders geen post meer als ambassadeur, dan kan hij altijd nog muzikant of zanger worden. Het was goed dat de minister voor zijn bezoek aan Israël komende week, tussen de hapjes door, contact heeft gelegd met de ambassadeur. Je weet nooit waar dat weer goed voor is.

Nu ik dit verslag schrijf is het al laat in de avond. Ik heb 403 kilometer op de weg achter de rug vandaag. Ik verlang naar een bed. Morgen ben ik op de Dam in Amsterdam. Daarna hoop ik even een paar uurtjes met mijn zoon en dochter, beiden met een gezellige aanhang, door te brengen. Even geen grote menora in de buitenlucht, maar gewoon binnen ouderwets en warm. Dinsdag en woensdag ga ik er dan weer volledig tegenaan: Arnhem, Elburg, Sinai Centrum en Haarlem. Een vrolijke Chanoeka!”