Jessica Meijer: ik koos natuurlijk niet voor niets voor Een blik Jodenkoeken

Schrijfster Jessica Meijer (28) groeide op in Amsterdam en is de dochter van de in 1995 overleden journalist Ischa Meijer. Onlangs kwam haar debuutroman Een blik Jodenkoeken uit, waarin ze vertelt over haar levensjaren na de dood van haar vader en over haar strijd tegen de eetstoornis boulimia. In deel een van haar interview – gisteren-  met Jonet vertelde Meijer over haar Joodse identiteit. Vandaag vertelt de over haar dierbaren en haar passie voor Israël.

“Natuurlijk heb ik niet voor niets gekozen voor de boektitel Een Blik Jodenkoeken. Dat was een bewuste keuze. Jodenkoeken at ik vaak toen ik boulimia had. Maar goed, meer wil ik daar nu eigenlijk niet over kwijt. Dat geheim staat immers in mijn boek”, zegt Meijer. Het Jodendom is een subthema in haar roman. “Ik ga in op mijn familiegeschiedenis en de Tweede Wereldoorlog, en vertel over mijn Joodse opvoeding en de Joodse actviteiten waar ik heenging. Met mijn boek wil ik namelijk ook een deel van mijn familiegeschiedenis vertellen en mijn connectie met het Jodendom laten zien. Maar het is een onderlaag in het verhaal. De thematiek is Joods, maar toch ligt dat niet helemaal op de voorgrond. Mijn boek gaat meer over mijn leven na de dood van mijn vader en over de eetstoornis boulimia die ik indertijd ontwikkelde.”

Meijer kampte jarenlang met de eetziekte, die zich kenmerkt door het plotseling opeten van veel voedsel dat vervolgens weer uitgebraakt wordt. “De aanloop naar boulimia gaat in fasen. Bij mij ontstond de ziekte voor een deel door het verleden van mijn familie. Als kind van de derde generatie heb ik de emotionele pijn van mijn ouders gevoeld. Ik denk dat ik mezelf als reactie heb weggecijferd. Ik maakte me bijvoorbeeld als klein kind grote zorgen over mijn moeder. Die angsten vertaalden zich in een dwangmatige behoefte aan controle. Deels heb ik daardoor mijn eetprobleem ontwikkeld.”  Met name het onverwachte overlijden van haar vader Ischa speelde een belangrijke rol in de opkomst van ziekte. “In de periode na zijn dood werd ik voor het eerst erg onzeker en dat heeft mijn eetstoornis toen getriggerd.”

Nu is Meijer al weer drie jaar van boulima af. Ze wijdde haar boek aan dit onderwerp en is sindsdien druk met interviews en optredens. Maar er zijn ook andere nieuwe uitdagingen. “Deze zomer ga ik dus op huwelijksreis naar Israël. We weten nog  niet hoe lang, maar willen in ieder geval naar de Negev-woestijn gaan. Ik vind het heel bijzonder om in de woestijn te zijn.” Gedurende haar leven ging de schrijfster zeven keer naar Israël. “Het is een prettig land waar ik graag ben. Ik heb er veel familie en vrienden wonen. Dat zijn zowel mensen die daar zijn geboren als mensen die op alijah zijn gegaan. Een van hen was mijn vriendin Rachel van Amerongen. Zij is vorig jaar op haar 98ste overleden en woonde op het laatst in het Nederlandse ouderencentrum Beth Juliana. Mijn moeder zijn haar vier jaar geleden met zijn tweeën gaan opzoeken. Voor mij was die reis bijzonder, onder andere omdat ik toen bijna tien jaar niet meer in Israël was geweest. Vorig jaar ben ik voor het laatst in Israël geweest. Dat was voor Rachels steenzetting. Zij was belangrijk voor mij, omdat ze de enige was die zowel mijn vaders als moeders familie heeft gekend. Ze kende mijn vader en moeder al voordat zij elkaar kenden, en kon ook over de oorlog vertellen. Ze was dierbaar voor mij en daarom was het dus fijn om afscheid van haar te kunnen nemen.”

Zelf wil Meijer een Joods gezin stichten. Ze weet niet of ze ooit alijah wil maken. “Ik heb daar wel over nagedacht, maar zie het op dit moment niet gebeuren. Mijn man en ik hebben ons leven in Nederland. Hoewel ik als schrijfster ook buiten Nederland zou kunnen werken.” In de komende tijd gaat Meijer het land in om haar boek te promoten. Ook denkt ze al aan een tweede boek. “Ik heb zin om in de herfst achter de computer te duiken. Nee, ik kan nog niet zeggen waar het over zal gaan. Wel kan ik zeggen dat het interessant wordt voor een website als Jonet” [KR].