Joden Canada ontvangen vluchteling met open armen
Het vluchtelingenprobleem houdt de gemoederen in Nederland, in Europa en in de wereld bezig. In Canada is de Joodse gemeenschap op dit gebied zeer actief. Lees hoe bijvoorbeeld de soennitisch-Syrische journalist Aboud Dandachi mag rekenen op Canadees-Joodse steun.
Uiteraard moet, om dit verhaal op waarde te kunnen schatten, worden gezegd dat de Canadese vluchtelingensituatie een heel andere is dan de Nederlandse. Canada is bereid om dit jaar ruim 10.000 vluchtelingen op te vangen, en die worden ook nog eens gescreend voordat ze de grote plas kunnen overvliegen. Een totaal ander uitgangspunt dus dan de stroom met veel ‘gelukszoekers’ die nu over land Nederland binnenkomen. Maar toch is dit Canadese verhaal wetenswaardig en heeft een unieke boodschap, die wellicht als inspiratie kan dienen voor velen die de angst hebben dat met de stroom vluchtelingen ook antisemitisme Europa binnenkomt.
Hij heet Aboud Dandachi en was tot voor kort inwoner van het door de burgeroorlog geplaagde Syrische Homs. Nu wacht hij in Istanboel op zijn overtocht naar Canada. Wie is Dandachi? Voor NIW-lezers die op Twitter zitten: zie @aboudDandachi. Aboud is een soennitische moslim uit Syrië die op social media als een van de weinigen verhaalde over de Syrische gewonden die in Israël worden behandeld, en daarmee aangaf dat Israël niet de grootste vijand van de Arabieren is. Dat wekte de aandacht van de Canadese Sara Saber Freedman, de Canadese voorvrouw van CIJA, het Centre for Israel and Jewish Affairs. Aboud en Sara raakten ‘bevriend’ via Facebook.
Garant staan
Sara besloot zich in te zetten voor Aboud. De manier waarop Canada het vluchtelingenprobleem aanpakt, verschilt van de Europese. De Canadese overheid zelf neemt in vergelijking met Nederland, ook vanwege de geografische ligging, mondjesmaat vluchtelingen op. Maar in tegenstelling tot Nederland zijn private instellingen daar veel actiever – de zogenaamde active civil society – in het opnemen van vluchtelingen voor wie zij in de bres wensen te springen. Zo kunnen in Canada Yezidi’s worden ‘geadopteerd’ door christelijke instellingen; homoseksuele vluchtelingen worden ondersteund door de Canadese zusterorganisatie van het Nederlandse COC, enzovoort. Als private organisaties voor individuele vluchtelingen garant staan, kunnen deze Canada binnenkomen.
De adopterende organisatie zal zich ook inzetten voor een werkplek.Daarvoor gelden de volgende regels: een private organisatie moet voor zo’n individuele vluchteling een jaar lang financieel bijdragen, wat neerkomt op 11.000 Canadese dollars (6600 euro). In dat jaar werkt de organisatie aan integratie en vooral ook werk voor de geadopteerde vluchteling. Het kan ook om een gezin gaan, een familie van vier personen moet een garantstelling krijgen van 30.000 Canadese dollars.
Voorbeeld volgen?
Na screening, zoals in het geval van Aboud, in Turkije, kan de vluchteling naar Canada afreizen. Hij krijgt dan het staatsburgerschap, gezondheidszorg en eventueel een aanvullende opleiding. De adopterende organisatie (in dit geval een relatief kleine kehilla) zal zich ook inzetten voor een werkplek. Aboud ondergaat nu een screening in Istanbul, maar in Nederland bevinden zich al vele Syrische vluchtelingen die wellicht in aanmerking zouden kunnen komen voor een vergelijkbare adoptie. De vraag moet dan ook worden gesteld of Nederlandse organisaties als kerkgenootschappen, de Joodse gemeenschap en het COC niet meer voor vluchtelingen zouden kunnen betekenen. Sara Freedman is lid van een voor Canadese begrippen kleine Joodse gemeenschap van zo’n vijfonderd gezinnen. Deze kehilla staat inmiddels garant voor vijf Syrische vluchtelingen. Sara, met wie het NIW deze week in Jeruzalem intensief contact had, in haar eigen woorden: “Over precies twee maanden vieren wij Pesach. Wat zou het prachtig zijn als Aboud dan aan mijn seidertafel zit.”
Dit artikel verscheen eerder in het NIW.
