Nieuwe synagoge in Almere geopend

Bij de opening waren burgemeester Annemarie Jorritsman (VVD) van Almere en vertegenwoordigers van de VVD en SGP in de gemeenteraad aanwezig. Ook de rabbijnen Vorst, Stiefel en opperrabbijn Jacobs waren present. In de zaal zaten zo’n tweehonderd andere genodigden, die vele speeches en rituelen zagen gebeuren. Het mag een wonder heten dat de sjoel geopend is, want ruim een jaar geleden ging de oude NIK-sjoel nog dicht om financiele redenen. De nieuwe synagoge mag er zijn en heeft nu al aantrekkingskracht op Joden en niet-Joden in de Flevopolder. 

Opperrabbijn Jacobs vergeleek de situatie in de Joodse Gemeente Almere van het afgelopen jaar met de Rode Zee, waar Mozes en het Joodse volk op stuitten in hun tocht naar de Sinai-woestijn. Tijdens hun vlucht uit Egypte moest deze bariere genomen worden. “De Joden konden geen kant op. Achter hen het Egyptische leger en voor hen de zee! Wat deden ze? Waarheen konden ze gaan? Ze liepen verder, schakelden hun verstand deels uit, volgden de richting die de Eeuwige had aangewezen, de zee in, en zie: de zee splijt en de Joden lopen over een pad dat helemaal droog is, de zee was geweken en er was een gebied ontstaan dat eens zee was, Almere!” 

Volgens Jacobs treft de crisis niet alleen de V&D, maar heeft deze vorig jaar ook de Joodse Gemeente Almere getroffen. “De vorige locatie die als sjoel dienst deed moest om financiële redenen helaas worden gesloten. De toekomst zag er daardoor zorgwekkend uit, gelijk toen in Egypte. De Joden konden geen kant op. In Egypte was slavernij, maar ook assimilatie. Het Jodendom brokkelde af. Interne problematiek, externe bedreiging. Maar toen verscheen Mozes, onze profeet en legendarische leider, ten tonele. De richting was duidelijk. Maar verstandelijk bezien niet echt realistisch en dus was er tegenstand en discussie. In Egypte blijven? En later: wel de zee in, teruggaan, vechten, overgeven? Tien Plagen gingen vooraf aan de uiteindelijke bevrijding. Het verliep allemaal erg moeizaam, daar in Egypte, er heerste diepe duisternis, het toekomstperspectief was, realistisch bezien, nihil. Maar, geachte aanwezigen, is het bestaan van het Joodse volk in zijn geheel wel realistisch? Is het geen G’ds wonder dat ondanks alles het Joodse volk bestaat en leeft: Am Jisraeel chaj – het Joodse volk leeft! Ook in Nederland, ook in Flevoland, ook in Almere!”