Pesachstress…!!!

‘De maand april zag er begin maart zo ontspannen uit. De planning voor de Pesachvakantie was tot in de puntjes geregeld. Op 4 april zou mijn laatste werkdag zijn en op 11 april zou ik met mijn partner en de kinderen naar Kroatië gaan en pas op 24 april weer op kantoor zijn. Geen werk, geen Pesach-schoonmaak, geen Seider, geen Pesachstress. ‘The happy family on holiday’.

Mijn vakantie was helemaal geregeld en georganiseerd. Ik had niet anders verdiend. Ik heb mijn eerste half jaar erop zitten bij de CIA.  Zo’n eerste jaar is met name een leerproces. Aangezien ik van nature nogal ongeduldig ben, een sterk verantwoordelijkheidsgevoel heb en daarnaast ook ontzettend ambitieus ben, eis ik veel van mijzelf. Heel wat uren heb ik gedraaid en ik verlangde dan ook naar de o-zo goed geplande vakantie. Even wat anders dan de dagelijkse routine, een moment van bezinning en rust.

Het lot was me anders gezind. Mijn dochter werd ziek. Ik miste hierdoor twee weken werk en de vakantie naar Kroatië werd afgezegd. Nu moest ik thuis een zieke dochter verzorgen en de gemiste weken op kantoor inhalen. De zorgvuldig geplande vakantie begon dan ook niet eerder dan afgelopen donderdag. Op 10 april had ik het meeste werk op kantoor weggewerkt en het jaarverslag afgerond. En dan slaat de Pesachstress toe. Wat gaan we doen met Pesach? En ja hoor, daar kwam dat al verwachtte sms-je van mijn partner. “We moeten nu toch eens gaan beslissen wat we met de Seider gaan doen!”  Lichtelijk in paniek sms-te ik hem mijn eureka antwoord: “Weet niet” , in plaats van de normale uiteenzetting waarin staat beschreven wie wat doet, wanneer en hoe.  Na een uur van schuldgevoel richting hem, extra aangewakkerd door dat ene glas wijn wat door de vermoeidheid toch anders viel dan anders,  kwam het verlichtende antwoord. “Ik regel het: eerste Seider is thuis!” Alle Pesachstress was in een paar seconden verdwenen. Het is zo heerlijk als er soms iemand om je heen de verantwoording bij je wegneemt. Daarnaast geeft het je de kracht om dan ook aan die verantwoording bij te dragen.

D-day mocht van mij beginnen. Vrijdag startte ik met de missie Pesach. Eerste taken: schoonmaken, wegdoen van chameets (gerezen producten) en boodschappen doen. Een makkie, fluitend en op  mijn sloffen. Heerlijk ontspannend. Kroatië is alweer uit mijn systeem. Die plaats is nu opgevuld met de gedachte dat ik deze week eindelijk tijd heb om het boek “Duet in Beiroet “ in het zonnetje in de tuin te lezen. Vanavond is de eerste Seider. Ik heb er zin in. En wat nou Pesachstress?’