Geen toekomst Europa – column Nathan Bouscher
‘Massa-aanrandingen bij Keulen Hauptbahnhof, geweld in en rondom AZC’s, islamitisch-terroristische aanslagen op een theater, voetbalstadion, museum, media-kantoor, treinen, metrostations, Joodse supermarkt, school en synagogen in verschillende Europese hoofdsteden; brandende autowielen in de voorsteden en -wijken van Parijs, de Noor Anders Breivik, politieke moord op Pim Fortuyn, religieuze moord op Theo van Gogh en karaktermoord op Ayaan Hirsi Ali. Dit alles is slechts het topje van de ijsberg. Europa verandert fundamenteel (demografisch) en dat gaat niet zonder slag of stoot. De incidenten komen voorbij in het nieuws, geschokt wordt er dan op gereageerd door onze leiders om vervolgens weer verder te gaan waarmee men bezig was. Niet verwonderlijk dat de gewone man op de straat van zich laat horen.
Mainstream media en intelligentsia willen het niet (laten) zien, maar het zit er aan te komen. Europa staat aan de vooravond van een weergaloze crisis die zal uitmonden in opstanden in meerdere steden. Het is al begonnen.
Ons continent is al een paar decennia moreel in verval. De progressie en welvaart is “ons” naar onze bollen geschoten en we willen niet meer een stapje terug zonder dat het pijn mag doen. Europa is verwend, verwaand en verslaafd geworden en onze politici geven hier graag aan toe. Beroepspolitici komen alleen maar op voor hun eigen belangen, waarbij zij zich allesbehalve als ware volksvertegenwoordigers opstellen. Het politieke schouwspel van (her)verdeel en heers heeft zijn beste tijd gehad nu de Europese economieën zijn gestagneerd en links en rechts worden ingehaald. De Europese droom is bedrog geworden door gebrek aan eerlijkheid, ruggengraat en realisme van haar leiders en verwordt een nachtmerrie. De kloof tussen Europese burgers en de elite is nooit zo groot geweest, bijna onmogelijk te overbruggen.
Het tij is al gekeerd, volkeren in Europa laten zich geen sprookjes meer vertellen en komen, nu nog democratisch, in opstand. In die brandhaarden zullen er (onschuldige) slachtoffers vallen en de geschiedenis heeft uitgewezen dat er ook naar zondebokken zal worden gezocht. Immigranten zullen hier vooral de dupe van worden. Zij zijn immers deel van het probleem geworden, mede door slechte integratie. Maar ook Joden zullen niet gespaard blijven.
Wat de bom zal doen barsten is niet zeker, maar de kans is aannemelijk dat het een financiële aanleiding is. Change begins where money ends. Burgers zullen tegenover elkaar komen te staan en spaanders zullen vallen. In feite is dit wat al jarenlang aan de gang is met Frankrijk als triest leidend/lijdend voorbeeld. Een steeds meer polariserende maatschappij waar radicale moslims de boventoon zijn gaan voeren, wat leidt tot het succes van Front National. Volksrevoltes komen al op in Hongarije, Duitsland, Polen, Scandinavische landen, Nederland.
Diegenen die mij kennen, weten dat ik door het leven ga als een vrolijke levensgenieter. Mijn realistische kijk op de wereld staat dit ook zeker niet in de weg, maar het betekent wel dat ik rekening houd met het verlaten van dit zinkende schip. Ik wil niet weg en laat mij niet zo makkelijk wegjagen, maar er staat wat om de hoek te wachten. Ieder mens die met zijn beide benen op de grond staat ziet het aankomen als je de maatschappelijke ontwikkelingen volgt: Een cocktail van Fortuyn-Wilders, Keulen-Pegida, Parijs-Le Pen met daarbij een financiële crisis saus. Brussel, de ‘Europese hoofdstad’ waar nog niet lang geleden een aanslag werd gepleegd, doet hier nog een schepje bovenop met het op kansloze wijze accepteren van miljoenen vluchtelingen. Het continent heeft weinig hoop.
Wereldwijd is er veel gaande, van geopolitieke machtsspellen tot regionale ontwrichtingen, die hier in meer of mindere mate invloed op hebben. Enerzijds is er een geweldige technologische vooruitgang gaande die de wereld ingrijpend aan het veranderen is. Meer en snellere communicatie zorgt mede voor de democratisering van macht en maakt de wereld steeds vrijer (en mooier!). Anderzijds verzetten conservatieve politieke en religieuze krachten zich daartegen. Israël is een schrijnend, lichtend voorbeeld van een start-up nation in de drassige omgeving van het Midden-Oosten, het strijdtoneel van historische, religieuze en culturele conflicten.
Vanwege onze geschiedenis hebben wij Joden veelal een extra antenne voor gevaar moeten ontwikkelen. Niet voor niets wordt er gesproken over een Joodse exodus uit Europa. Helaas zal het brede besef pas komen als het werkelijk onvermijdelijk is.’
