Boy Edgar ontvangt Yad Vashem-prijs postuum
Jazz-muzikant Boy Edgar heeft postuum de Yad Vashem-onderscheiding gekregen voor zijn verzetsrol in de Tweede Wereldoorlog. Samen met zijn toenmalige Joodse vrouw, Mia Frenk, hielp hij ten minste vijf Joodse kinderen onderduiken. Hij krijgt de onderscheiding voor zijn hulp aan Marion Kaufmann. Dit was een Duits meisje van Joodse komaf, die na de Kristallnacht naar Amsterdam was gevlucht. In de oorlog kon ze een half jaar bij Edgar en Frenk blijven. Mia bleekte het haar van Kaufmann eens in de zes weken.
Toen Kaufmann toch werd opgepakt en naar de Hollandsche Schouwburg moesten, kochten Edgar en Frenk een Duitse soldaat om die haar liet ontsnappen. ‘Mia bracht haar naar het treinstation en Boy vergezelde Marion tijdens de rit naar Nijmegen’, aldus de ambassade van Israël in een persbericht. Het meisje dook de rest van de oorlog bij een ouder echtpaar onder. Dat echtpaar had Boy Edgar leren kennen toen hij hun ernstig zieke zoon behandelde. Het echtpaar, Joannes Petrus en Catharina Beelen-Van Duijnhoven, hebben ook een Yad Vashem-onderscheiding ontvangen.
Boy Edgar werd in 1915 in Amsterdam geboren. Tijdens zijn medicijnenstudie, in de jaren dertig, trad hij veel op als jazzmuzikant. In 1936 won hij in Brussel een prijs voor amateur-solisten en een jaar later werd hij lid van het Haagse ensemble The Moochers. In 1939 werd hij leider van dit ensemble, wat hij bleef totdat de Duitse bezetter jazzmuziek verbood. Tijdens de oorlog trouwde hij met Mia Frenk, de Joodse dochter van Eli Frenk and Agnes Bushnach, en samen namen ze deel in het ondergrondse verzet om Joodse kinderen te redden van deportatie. Tijdens de oorlog deed hij zijn artsexamen.
Eind 1960 trad Boy Edgar voor het eerst weer op. In eerste instantie was dit eenmalig, maar de reacties waren zo enthousiast dat de VARA besloot maandelijks een concert van Edgar en zijn Boy’s Big Band uit te zenden. Hij maakte in deze periode enkele langspeelplaten, won een Edison en trad regelmatig op met internationale sterren op radio en televisie. In 1964 kreeg hij de Wessel Ilcken Prijs. Het artistieke hoogtepunt was midden jaren zestig. Boy’s Big Band nam de lp’s Now’s the time (1965) en Finch Eye(1966) op. In oktober 1966 vertrok Edgar echter naar de Verenigde Staten om daar aan enkele universiteiten les te gaan geven en verder onderzoek te doen. Hij bleef drie jaar in de Verenigde Staten en kwam in 1969 weer terug.
Terug in Nederland werd hij huisarts in Duivendrecht en de Amsterdamse Bijlmermeer. Edgar kon zijn werk als arts en de Jazz niet meer goed combineren. Zijn Big Band, die tijdens zijn afwezigheid al uit elkaar was gevallen, werd in 1971 definitief opgeheven. In de jaren zeventig dirigeerde Edgar de groep Boy’s Sound. Eind 1979 stopte hij met zijn huisartsenpraktijk. Korte tijd later overleed hij op 65-jarige leeftijd. Als eerbetoon werd de Wessel Ilcken Prijs, die hij in 1964 had gewonnen, in 1980 in Boy Edgarprijs omgedoopt; sinds 1992 heet hij de VPRO/Boy Edgar Prijs. Deze prijs kan beschouwd worden als de voornaamste prijs in de Nederlandse jazzwereld.
