De openingsblunder van Jeroen Pauw – column Frits Barend
‘De uit Libanon gevluchte Belg Dyab Abou Jahjah was maandagavond 9 mei gast in de tv-show van Jeroen Pauw. De oprichter van de Arabisch-Europese Liga is zeer fel tegen het bestaan van de Joodse staat. Jahjah is geen antisemiet, zegt hij, maar anti-zionist. Dat in Israël veel Joden wonen, is een vervelende bijkomstigheid die volgens Jahjah zo snel mogelijk moet worden opgelost. U mag raden hoe, als het aan Jahjah ligt. Die Joden horen niet in Israël en mogen geen zeker geen eigen land hebben, vindt hij. Dat al die Joden ooit zijn gevlucht of met geweld massaal zijn verjaagd uit Europa, uit de islamitische landen Irak, Iran, Egypte, Marokko en noem maar op, doet niet terzake want in Israël mogen alleen oorspronkelijke bewoners wonen. Om bij de buitenwereld de indruk te wekken dat hij geen antisemiet is, noemt Jahjah alle bewoners van Israël zionisten. Deze Jahjah was gast bij Pauw, mede omdat uitgeverij de Bezige Bij een boek van hem uitgeeft. Vroeger moest je kunnen schrijven om bij deze uitgever te kunnen publiceren, nu moet je “scoren” zoals we dat kennen uit bij ons onbekende boulevardkranten als Bild in Duitsland en The Sun in Engeland.
Jeroen Pauw was van plan Jahjah kritisch te ondervragen, denk ik. Vorige week nog wijdde hij uit bezorgdheid een hele uitzending aan antisemitisme en was oprecht geschokt na het zien van een naar antisemitisme riekende cartoon in de Volkskrant van Jos Colligon. Uitzendingen over antisemitisme of met Jahjah als gast zijn geen garanties voor kijkcijfers. Dus is het te bewonderen dat Pauw kiest voor deze onderwerpen. Helaas, in de uitzending met Jahjah ging het al meteen mis. Pauw confronteerde zijn gast met een kwalijke uitspraak. Toen zagen we een van de pijnlijkste momenten in de talkshow-historie. Ik citeer niet letterlijk, maar Jahjah kon met een brede glimlach Pauw eenvoudig van repliek dienen. “Die uitspraak is niet van mij, ik ben er vaker mee geconfronteerd maar die uitspraak is gefotoshopt door het Vlaams Blok om mij te belasten. Zo werken de media dus. Zo word ik dus neergezet en worden mij kwalijke uitspraken in de mond gelegd die ik nooit heb gedaan. En u begint er ook weer mee. Wat kan ik zeggen? Ik heb die uitspraak niet gedaan.”
Nog voor het gesprek goed en wel was begonnen, stond het al 0-3 voor Jahjah. Advocaat Gerard Spong zat net als de andere tafelgasten amechtig zwijgend mee te luisteren, maar wilde wel even de kwasi-deskundige uithangen met een opmerking voor Jajah: daar hebt u een punt. Het niet weerlegde “punt” sloeg als een tang op een varken, maar het leed was al geschied. Ik mag hopen dat Pauw na zijn openingsblunder de hele week slecht heeft geslapen.
Zo is Jahjah zelf vluchteling uit Libanon, woont in België, heeft de Belgische nationaliteit en mag in België wonen in huizen waar ooit Belgen woonden. Dat recht geldt voor elke vluchteling of asielzoeker in Europa en Amerika, maar volgens hem niet voor Joden in Israël. Zij mogen als enige vluchtelingen zelfs niet in huizen wonen waar niemand woonde. Wetten die voor iedereen en met name voor hem zelf gelden, gelden volgens Jahjah niet voor Joden in Israël. Riekt dat niet heel erg naar antisemitisme, Joden anders behandelen dan ieder ander alleen omdat ze Joden zijn? Die discussie had ik graag willen voeren en volgen. Pauw nodigt regelmatig twee gasten uit die het met elkaar oneens zijn. Waarom had de redactie de ook in België wonende deskundige Hans Knoop niet als opponent van Jahjah uitgenodigd? Knoop had de openingsblunder kunnen voorkomen, had Spong op zijn nummer gezet en voor een waardig debat kunnen zorgen. Dat Jeroen de volgende avond zanger Douwe Bob terecht niet vroeg naar zijn achternaam, kon de week niet meer goed maken.’
