Een blijvende herinnering – fotoreportage Louis Weyl

Louis Weyl is een freelance fotograaf uit Nederland die in Israël woont. Net als velen werd hij op 7 oktober 2023 overrompeld door de aanval van Hamas, waarbij uiteindelijk meer dan twaalfhonderd onschuldigen werden vermoord. Ook werden er 253 Israëli’s en buitenlanders ontvoerd naar Gaza. Zeker 101 van hen zitten nog vast, dood of levend. Weyl begon aan een fotoproject, waarmee hij de gegijzelden centraal stelt.

‘Zoals mijn oudste dochter afgelopen dinsdag zei: “I raak nooit geweld aan het geluid van het luchtalarm.” En dat is precies zoals het is. De angst. Op die zevende oktoberdag, toen plots zoveel alarmen afgingen in ons kleine dorp, ergens in het midden van het land, was ik nog niet zo bang. De angst kwam pas toen ze bleven loeien en de knallen steeds heviger werden. In een dorp als het onze, Mazkeret Batya, kwamen maar liefst vier raketten neer. Geen slachtoffers, maar wel veel schade.

De dagen erna werd duidelijk hoe erg het was. Pas toen kwamen de berichten. Een goede vriend uit ons dorp verloor zijn zus en zwager die in kibboets Holit bij Gaza woonden. Ze werden vermoord in hun safe room terwijl ze met hun lichamen hun zoon beschermden. De zoon overleefde het ternauwernood. Onze vroegere bovenburen verloren hun oudste dochter, die op een basis diende bij Gaza. Ik kende dat meisje wel. Ik herinner me haar nog spelend voor onze deur.

Het duurde maanden voordat ik weer eens aan fotografie dacht, want iedereen was in shock. En ik ook. Op een dag discussieerde ik met een model en die vroeg me: “Wat is het verhaal achter de jurk?” En dat zette me aan het denken. Wat wilde ik met een hele lange jurk? Waarom wilde ik er goud op? En waarom vlinders? Langzaam maar zeker begon het proces vorm te krijgen en begon ik met het uitvoeren van mijn idee. De lange jurk vertegenwoordigt de tunnels, de zwarte vlinders de horrors, en de gouden vlinders symboliseren – volgens de Bijbel – wedergeboorte, vrijheid en vreugde.

Na enige planning lukte het. Het fotoproject is nog niet voorbij, maar omdat het deze week alweer een jaar geleden was dat het allemaal begon, wil ik nu alles publiceren. Ik ben niet iemand die houd van demonstreren. Maar de drang om iets te doen was er al vanaf het begin van deze oorlog. En ik vind geen betere manier om dat te doen via mijn fotografie. Het doel is om blijvend aandacht te schenken aan de gegijzelden in Gaza die nu in de vergetelheid dreigen te raken omdat we nu ook oorlog moeten voeren in het noorden van Israël.’