Erkenning Joodse vervolgden Vlaanderen

In januari keurde het Vlaamse parlement een wetsvoorstel goed van Open VLD-Kamerlid Carina van Cauter, waarmee een eerste stap is gezet in de richting van een financiële tegemoetkoming aan Joodse oorlogsslachtoffers, in het bijzonder de ondergedoken kinderen.

In samenwerking met de Joodse activiste Regina Sluszny probeert Van Cauter de ‘onheuse behandeling’ van Joodse oorlogsslachtoffers bij onze zuiderburen recht te zetten. Sluszny vecht al decennia voor de rechten van Joodse oorlogsslachtoffers. Sluszny moest zelf als kleuter onderduiken om te ontkomen aan de nazi’s.

“Wie rond het einde van de oorlog geboren was, kon nooit op tijd de leeftijd bereiken waarop de Belgische nationaliteit kon worden aangevraagd,” aldus Van Cauter in Joods Actueel. “En die nationaliteit werd als voorwaarde voor de tegemoetkoming gehanteerd.” Dat probleem is nu opgelost. Volgens het parlementslid gaat het om een honderdtal mensen die vanaf nu in aanmerking komen voor een herstelpensioen, medische zorg en gratis openbaar vervoer. “Het spreekt voor zich dat voor deze tachtigers en negentigjarigen het wegvallen van medische kosten een enorm verschil kan maken. Maar er is meer, want deze mensen krijgen nu eindelijk ook de erkenning waar ze als slachtoffer naar hunkeren en daarin verschillen ze in niets van andere gedupeerden van de oorlog,” aldus Van Cauter die hier aan toevoegde dat zij vrij gemakkelijk haar collega’s bereid vond om haar voorstel te steunen.

“Dit is zonder de minste twijfel een grote doorbraak,” aldus Regina Sluszny die al zo lang met deze materie bezig is. “Maar er blijft het punt van het grote verschil in toekenning waarbij Vlaamse Joden duidelijk in de kou komen te staan vergeleken met hun Franstalige lotgenoten omdat van de Vlamingen onmogelijk te leveren oorzakelijke verbanden van hun medische problematiek worden geëist.”

Carina Van Cauter omschrijft het resterende probleem als volgt: “Er is een verschil in interpretatie rond het begrip oorzakelijk verband. Het wordt volgens sommigen zo geïnterpreteerd dat het bewijs tussen het leed en de letsels onmogelijk te leveren valt.” Van Cauter wil ook deze kwestie wel aanpakken, “Maar ik wilde geenszins de herstelwet die goedgekeurd werd vertragen door dit nu al te behandelen. Bovendien is er nog voorbereidend werk aan de winkel om te kijken dat we daarmee niet een of andere nieuwe discriminatie in het leven roepen tussen werkweigeraars, gedeporteerden en de Joodse slachtoffers. Met andere woorden, we zoeken naarstig naar een kwaliteitsvolle oplossing die in elk mogelijke geval eveneens goed is afgestemd op de grondwettelijke vereisten.”