Gelukkig is God TV uit de ether! – column Ya’akov Almor

In Israël is afgelopen juni het ‘God TV’-kanaal door de kabel-tv-houder HOT uit het aangeboden pakket gehaald. In de praktijk betekent dit dat de evangelische tv-zender God TV niet langer mag uitzenden in Israël. ‘De Israëlische toezichthouder heeft besloten dat het station nog deze week uit de lucht moet’, zo rapporteerde Jonet.nl vorige maand. Kortom: de zender ging op zwart.  

God TV is een christelijk-evangelisch televisienetwerk dat wereldwijd uitzendt en, naar eigen zeggen, vele honderden miljoenen kijkers bereikt. De televisieprogramma’s worden gemaakt door christelijke activisten die een Anglicaanse, Pinkstergemeente, ‘Full Gospel’ of – let wel – een Messiaans-Joodse achtergrond hebben. Messiaanse Joden zijn Joden die Jezus, net als christenen, als de Messias aanvaarden. Vanuit een traditioneel Joods standpunt is dit niet minder dan hoogverraad aan het Jodendom. In Israël wijst ook de niet-praktiserende Joodse meerderheid van bevolking dit onvoorwaardelijk af.

De God TV-saga zou ongemerkt aan ons voorbij gegaan zijn, ware het niet dat de president van het kanaal, de Amerikaan Ward Simpson, de kardinale fout maakte door in een YouTube-uitzending te verkondigen dat God TV met haar Hebreeuwse programma’s in Israël aan negen miljoen kijkers de blijde boodschap zou komen brengen. De zender verwijderde de betreffende videoclip 24 uur later maar was daarmee te laat om de schade te beperken. Rabbijn Tuvia Singer van de organisatie Outreach Judaism had Simpson’s YouTube-filmpje onmiddellijk gekopieerd en op zijn eigen website gezet. Outreach Judaism strijdt wereldwijd tegen de christelijke missie onder Joden. Met een eenmanscampagne tegen het netwerk zette Singer de bal aan het rollen.

Het verhaal kwam vervolgens op de voorpaginas van de grote kranten terecht. De groeiende publieke veronwaardiging noodde de minister van Communicatie uiteindelijk God TV’s licentie teniet te doen.

Misselijkmakende uitzendingen
In Israël wordt God TV geleid door een paar welbekende Amerikaanse Messiaanse Joden, die nauwe banden onderhouden met het politieke establishment in de VS en in Israël, waaronder premier Benjamin Netanyahu en zijn partij. Zonder de gemaakte ophef zou datzelfde politieke establishment de misselijkmakende missionaire uitzendingen van God TV ongetwijfeld oogluikend hebben toegelaten, vooral om Amerikaanse evangelische christenen, die Netanyahu  door dik en dun steunen, niet op de tenen te trappen. 

Maar hoe hebben die Messiaanse Joden hier in Israël ooit voet aan de grond gekregen?
Waar zijn die vandaan gekomen?

Een generatie geleden waren er nauwelijks enkele honderden Messiaanse Joden in Israël. Volgens Singer’s schattingen zijn er nu zo’n 20.000 mensen lid van enkele tientallen Messiaans-Joodse gemeenten in het land.

Waar komt die significante groei vandaan?
Wie heeft het zover laten komen?
En wie draagt daar eigenlijk de verantwoordelijkheid voor?

Zo vreemd en onwaarschijnlijk als het antwoord op de laatste vraag mag klinken: het opperrabbinaat van Israël en het ministerie van Binnenlandse Zaken – dat door een veroordeelde misdadiger, minister Aryeh Der’i (Shas) wordt geleid – hebben dit op hun geweten.

Sovjet-Joden
Na de val van de voormalige Sovjetunie in 1990 kwamen er zo’n 1,3 miljoen immigranten uit dat gebied naar Israël. Zij werden door de Staat Israël met open armen ontvangen omdat zij hun Joodse antecedenten konen aantonen. In het kader van de ‘Wet op de Terugkeer’ verleent de Staat Israël namelijk staatsburgerschap aan een ieder die kan bewijzen dat hij een Joodse moeder, vader, of grootouder heeft of had. Helaas konden meer dan honderdduizend van die nieuwelingen niet aantonen dat ze een Joodse moeder hadden, en derhalve worden deze nieuwe burgers door de religieuze autoriteiten, ofwel het opperrabbinaat, niet als Joods erkend.

“Ze kunnen dan toch Joods worden? Dat kan toch in Israël?” is dan een logische vraag. Jazeker, maar de vereisten van datzelfde opperrabbinaat om na dat proces vervolgens een orthodox-Joodse levensstijl te volgen is voor deze volledig seculier opgeroeide mensen veelal geen optie.

Voor de Messiaans-Joodse activisten en gemeenten bleek de houding van de rigide ultraorthodoxie ten overstaan van deze niet-halachisch Joodse immigranten koren op hun molen. En masse buitengesloten door het religieuze establishment, zijn er een generatie later meer dan een kwart miljoen niet-halachische Joden in Israël.

Volgens Rabbijn Singer is deze groep al jaren een gemakkelijk doelwit voor de Messiaans-Joodse beweging. Die ontvangt deze groep met open armen, zolang dat maar ‘veilig in Jezus’ armen’ is! Singer veronderstelt dat zo’n driekwart van de groei van de messiaanse gemeenten te wijten is aan leden van immigranten uit de voormalige Sovjetunie. Dit verbaast me niks. Twee geëxcommuniceerde groepen die elkaar vinden, met de complimenten van het opperrabbinaat en de Staat Israël.

Gelukkig is God TV uit de ether.
Weliswaar volgde er na de opheffing van God TV’s licentie nog een halfslachtige verklaring dat het kanaal in de toekomst opnieuw een aanvraag zou doen om in Israël te mogen uitzenden. Maar dat bleek slechts een lippendienst van het politieke establishment om ‘the evangelicals’ nog niet verder tegen zich in het harnas te jagen.

Nee, met God TV is het  (G’d zij  dank) in Israël gedaan.
Bye Bye Mr. Simpson.
Met zulke vrienden heb je immers geen vijanden meer nodig.

Lees ook:
Israël haalt tv-kanaal God TV van de buis
De evangelische tv-zender God TV mag niet langer uitzenden in Israël. Deze uitzonderlijke stap komt door de verborgen missie van het mediabedrijf. Bij de aanvraag voor een licentie had God TV namelijk niet gezegd dat het erop uit is Joden te bekeren tot het christendom.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.