‘Gezellige drukte’ – David Serphos’ Curaçao’s dagboek (5)

De strenge lockdown is voorbij op Curaçao. Het eiland stroomt weer vol met toeristen, voornamelijk Nederlanders. Luchtvaartmaatschappijen KLM en TUI alleen al zijn binnenkort weer goed voor zo’n veertien vluchten per week, een historisch record.

De overgang van de lockdown naar bewegingsvrijheid leidde voor mij persoonlijk tot enerverende weken. Mijn moeder kwam op vakantie aan op haar thuisgrond, maar in plaats van de geplande drie weken, is ze hier na zes weken nog steeds. Ze viel in haar verblijfplek, brak daarbij haar heup en is herstellende van een zware spoedoperatie. Aan het begin van haar herstelperiode stond ook het bezoek gepland van mijn betere helft en háár moeder. En vandaag komt mijn jongste zoon aan met zijn vriendin. In de tussentijd kwamen (en vertrokken) ook twee van mijn broers en is mijn zus hier om mij en een andere broer bij te staan bij de verzorging van onze moeder. Het gaat gelukkig goed, ze gaat erg vooruit en ze beleefde hier als een geluk bij een ongeluk haar 89ste verjaardag. Al met al een drukte van belang en gezellig bovendien.

Rabbinaal bezoek
Van beide Joodse gemeenten kreeg mijn moeder bezoek. De ‘rabina’, de vrouwelijke rabbijn van de Portugees-Joodse gemeente, kwam een bezoekje afleggen. Mijn moeder en zij hadden elkaar nog niet eerder ontmoet. Ook de rabbijn van de Asjkenazische gemeente ging diverse keren bij haar langs. Sinds mijn moeder in het ziekenhuis lag, brengt hij elke vrijdagmiddag twee challah-broden langs zodat wij Sjabbat kunnen vieren. Dat een zieke hier kan rekenen op pastorale zorg, is een teken van een levende gemeenschap. Dat bleek ook toen de rabina voor enkele weken in het buitenland verbleef. Gemeenteleden nemen dan de leiding van de Sjabbatdiensten over. Ook ik mocht een Sjabbatochtend de dienst – samen met mijn nicht Janice en een vijftienjarig jongetje – leiden. Met 25 mensen in de monumentale Snoa was het drukker dan gemiddeld, maar helaas nog steeds erg stil. Hopelijk weet de nieuwe geestelijk leider van de gemeente de gemeenteleden te activeren en weer de weg te laten vinden naar het prachtige gebouw in het midden van het stadscentrum: Punda.

Drone-vliegen
Vorige keer schreef ik over mijn nieuwe hobby: vliegen met een drone. De filmpjes van de stranden en andere bezienswaardigheden op Crazyaboutcuracao.com werden inmiddels door meer dan dertigduizend mensen bekeken. Het voelt goed iets bij te dragen aan de PR van het eiland. Dat geldt ook voor de column die ik mag schrijven voor dagblad Amigoe. Die publiceerde inmiddels drie ‘kleurrijke portretten’ van interessante mensen wier pad ik tijdens mijn verblijf kruis. Afgelopen zaterdag was Gietjie aan de beurt, een serveerster in het prachtige Marriott Hotel. Ik stuurde haar het artikel toe. Ze liet me weten dat ze het een mooie beschrijving van onze ontmoeting en haar levensverhaal vond en dat ze al veel positieve reacties had ontvangen. De vorige geportretteerde, Cyrill, gids in het Cristoffel Natuurpark, beloonde me met een goed gevoel. Hij zei over het interview: “Dat is precies zoals ik mij voel.” Ik moet bekennen dat ik niet gevoelloos ben voor dergelijke reacties.

Politiek
Curaçao heeft een nieuwe regering. De relatie met Nederland is één van de hete hangijzers die in goede banen moet worden geleid. De relatie met Nederland is al vele decennia een heikel punt. Dat werd niet minder toen Curaçao in 2010 een autonoom land werd binnen het Koninkrijk (net als Sint Maarten en in navolging van Aruba). De geschiedenis – ook de recente geschiedenis – heeft bewezen dat een klein land met relatief onervaren bestuurders niet autonoom kan overleven in deze weerbarstige wereld. De socio-economische ramp die zich in buurland Venezuela aan het voltrekken is, de uitverkoop van de raffinaderij, is een enorm milieu-hoofdpijndossier. En de Covid-19 pandemie heeft het laatste restje economie lam gelegd.

Nederland wil helpen, maar stelt strenge voorwaarden. Populistische politici zien in die voorwaarden een koloniale wespensteek. Maar dat zien zij verkeerd. De enige redding van Curaçao is Nederland. Het is grotendeels dankzij Nederlandse (horeca-)investeerders dat het eiland nu zo aantrekkelijk is voor vliegmaatschappijen KLM, TUI en Corendon (met een prachtig all-inclusive resort). En het zal dankzij Nederlandse overheidssteun zijn dat wij hier onze broek kunnen blijven ophouden. Het is geen populair standpunt, maar ik zal het als Antilliaan  (blijven) uitdragen: samenwerking met Nederland boven alles.

Kom ook!
Ik zou het leuk vinden als u ook naar Curaçao kwam. U weet niet wat u ziet. De prachtigste baaien, een Nederlandse en Joodse geschiedenis die vier eeuwen terug gaat, sympathieke mensen. U kunt zich hier redden met het Nederlands. U kunt twee synagoges bezoeken, een monumentale en een eigentijdse. En u kunt hier heerlijk eten, van frietjes tot gestoofd geitenvlees. Van Hollandse kost tot vegan en kosjer. Voor de prijs van het ticket hoeft u het niet te laten en de koers van de euro staat heel gunstig. Waar wacht u eigenlijk nog op?

Lees ook:
‘Het meest kosjere eiland’ – David Serphos’ Curaçaos dagboek (4)
‘Curaçao komt na zes weken lockdown deze week langzaam weer tot leven. Waar we eerst maar twee dagen per week de weg op mochten – om boodschappen te doen en autoloze zondagen moesten trotseren – mogen we binnenkort weer elke dag het huis uit. Beperkingen blijven van kracht voor onder andere strandbezoek, pleziervaart en sporten. De winkels gaan weer open en restaurants mogen alleen buiten serveren. Maar we zijn allang al blij dat er van alles weer mag. U herkent dat gevoel vast wel…’

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.