Meat Me kosher, een dikke acht – restaurantrecensie

Culinair expert Roland Vos ging voor zijn restaurantrubriek naar Meat Me Kosher, het populaire kosjere restaurant in de Amsterdamse buurt Buitenveldert. De bediening had een vlotte babbel en het eten was over het algemeen behoorlijk goed. Het werd stevig bunkeren. Toch waren er wat haperingen.

Wie kosjer wil eten, kan terecht op verschillende plekken in Amsterdam. Een ervan is Meat Me Kosher, een restaurant in de Kastelenstraat. Ondanks de ongezellige omgeving in misschien wel de lelijkste straat van de stad, is het binnen alleraardigst ingericht en ook gezellig druk. Het is een restaurant met een bistro-uiterlijk, dat gaandeweg steeds voller wordt.

In Meat Me Kosher is het dan ook moeilijk een echt rustig plekje te vinden, waar mijn tafelgenoot en ik kunnen praten. In tegenstelling tot andere kosjere restaurant is het hier behoorlijk afgeladen. Het is een populaire en geliefde tent, zo ver is duidelijk. Ik kan alleen maar hopen dat het op deze dag, in de drukke Chanoeka-maand net zo druk zal zijn.

Veel keus

Al snel krijgen we de uitgebreide kaart voor onze neus, maar dan wel een menu met weinig culinaire verassingen. Bekende vlees en visgerechten, maar ook de bekende salades met pitabroodjes. Humus. Tahina. We leren de kaart van Meat Me Kosher snel kennen. De service is ook snel, maar net als in andere kosjere eetplekken die wij bezochten wordt nu weer mijn wijn vergeten.

Voordat de door ons bestelde voorgerechten arriveren, worden wij verast met twee salades, een stel olijven en huisgemaakte pita’s. Het is aardig en ook lekker. Vervolgens komen de eerste gerechten. De humus van het huis dit ziet er echt mooi uit en stelt ons zeker niet teleur. De gegrilde aubergine valt wel echt tegen: erg vettig en geen rooksmaak. Wel is er een plasje tahina, maar dat doen ze bij alle gerechten.

Het duurde vervolgens even voordat de falafel komt. Die is echter zeer smakelijk en vers, en bovendien ook huisgemaakt. De lege schaaltjes en bakjes die we al hebben achtergelaten van de salades, olijfjes enzo, blijven relatief lang staan. Pas na verloop van tijd worden ze van tafel gehaald. Maar goed, het is nou eenmaal druk en er wordt hier ook hard gewerkt.

Opengebarsten

Toch komt er een kleine teleurstelling. De door ons bestelde en felbegeerde kosjere kroket is niet voor handen, zo blijkt. In plaats daarvan komt de bij-de-hand-te ober aanzetten met drie opengebarsten kosjere bitterballen. Wel met vlees erin, maar niet zo erg bijzonder, ook niet van smaak.

Terecht merkt de ober op: “Ga niet de kosjere bitterballen vergelijken met die van Van Dobbe of de Kwekkeboom, want dat is niet eerlijk. Het productieproces is anders door de andere ingredienten en deze ballen worden ook met de hand gemaakt.” Of ze dit dan moeten verkopen? Mijn antwoord is: ja. De kosjer etende gast is namelijk niet anders gewend en deze bitterballen zijn dan toch best okay.

Lamsschouder

En dan verschijnt het meest verassende gerecht op tafel: lamsschouder uit de oven. Niet zomaar een stukje vlees, want het heeft vijftien uur in de oven mogen braden. Daardoor valt het vlees direct van het bot. De de saus, waar het in drijft, is ook goed op smaak. Dit gerecht vinden we echt uitstekend.

De erbij bijbestelde kebab is best lekker maar geen prijswinnaar. Als ander bijgerecht hebben we rijst, die goed is, en friet. Dat laatste is knapperig maar ietsje te zout. Het levert extra dorst op. Zoute friet is ook niet niet nodig met zo veel zout vlees, wat komt door het pekelen om het vlees kosjer te maken.

Een tweede kelner vraagt ook nog eens of alles lekker is. Niet nodig, maar wel aardig: ze doen echt hun best om het ons naar de zin te maken. Natuurlijk is de wijn uiteindelijk wel gekomen. Het gaat om een lekkere kosjere chardonay, die op goede temperatuur is. We hebben nog steeds dorst. Gelukkig wordt ons karafje water zonder vragen bijgevuld. Netjes.

Parve

Natuurlijk sluit je zo een diner af met twee desserts, want voor deze kosjere restaurantrubriek moeten immers zoveel mogelijk verplicht proeven. Het aarbeienijs is goed te doen. Je proeft niet dat het van parve gemaakt is en ook de chemische smaak van het fabrieksijs proef je niet. De chocolade mousse is zwaar maar erg licht van smaak. Ik hou wat meer van puur, wat ook een kwestie van smaak is.

Het was weer een mooie, zware eetavond. Een paar kilo zwaarder en een behoorlijk bedrag lichter verlaten wij de Kastelenstraat. We geven Meat Me Kosher een dikke acht.