Het Canadese skiteam syndroom – column Marcel Möring
Of ik Netanyahu ook zo’n eikel vond, appte mijn dochter. Het was nogal ‘out of the blue’, maar ik begreep dat waar het vandaan kwam. Wij noemen dat thuis het Canadese skiteam syndroom. En, ja, dat vereist waarschijnlijk uitleg.
Het is een oude mop, waarin twee oorspronkelijk uit Duitsland afkomstige Joden op een bankje in een park in Toronto zitten. De een leest de krant en de ander, laten we hem Behr noemen, vraagt: ‘Wat lees je, Silberstein?’ De ander zucht en zegt: ‘Ik lees hier dat de aarde langzaam opwarmt en dat we over duizend jaar allemaal natte voeten hebben.’ Behr knikt en staart voor zich uit. Vijf minuten later, als Silberstein een pagina heeft omgeslagen, vraagt hij: ‘En wat lees je nu, Silberstein?’ Een zucht klinkt. ‘Ik lees nu dat de aandelen IBM tien punten zijn gestegen.’ Behr schudt zijn hoofd. Silberstein slaat weer een pagina om en Behr vraagt:’ En wat lees je nu, Silberstein?’ Met nauwelijks onderdrukt ongeduld zegt Silberstein: ‘Ik lees dat Baumgarten, de coach van het Canadese skiteam, is ontslagen.’ Behr kijkt hem aan zegt: ‘Is dat goed of slecht voor ons?’
De diaspora leeft altijd met het Canadese skiteam syndroom. Als het Netanyahu niet is die voor kromme tenen zorgt, dan wel iets anders. Je kunt honderd keer zeggen dat je Joods bent en geen Israelisch staatsburger, maar je wordt toch aangesproken op het IDF dat hard optreedt tegen Palestijnse betogers. En het helpt helemaal niet als je er op wijst dat veel van de slachtoffers Hamasleden zijn die als taak hadden de zaak te doen escaleren. Overigens vraag ik me af of waterkanonnen niet beter zijn dan vuurwapens, maar dat komt natuurlijk omdat ik niets snap van crisis-aanpak.
Maar laten we de actualiteit voor wat hij is. Het skiteam syndroom staat voor de unieke positie waarin de Jood, waar dan ook ter wereld, zich bevindt. Hij zal altijd worden aangesproken op het gedrag van andere Joden en dus vraagt hij zich ook altijd af of iets nadelig is ‘voor ons’. Als je ooit wilt aantonen hoe diep antisemitisme doordringt in de geest, dan is dit de lakmoesproef.
Dat het niet alleen de Israëlische politiek betreft, zien we in Groot-Brittannië. Daar worstelt Labour al meer dan een jaar met verkapt en nauwelijks verkapt antisemitisme in eigen kring. Onder het mom van ‘kritiek op Israël’ is daar een discours ontstaan dat buitengewoon onzindelijk is. Deze week moest een Labour politicus aftreden nadat hij een fotomontage had gepost met aan de ene kant het Joodse jongetje met pet dat onder schot wordt gehouden door een Wehrmachtsoldaat en aan de andere kant een Israëlische soldaat die naar een blijkbaar Palestijns jongetje kijkt. De begeleidende tekst: ‘A picture worth a thousand words: on the left: Nazi Germany. On the right: Apartheid Israel.’
De afgetreden politicus heeft zijn excuses aangeboden en verklaarde dat hij wilde niemand beledigen.
Ik denk dat het Canadese skiteam syndroom nog wel even blijft bestaan.
