Ik ben een Kooperberg! – column Max Moszkowicz

Max Moszkowicz

Wellicht weet je het nog, drie jaar geleden kwam mijn eerste grote mensen-documentaire ‘Wij Moszkowicz’ uit. Zes jaar lang dompelde ik me onder in de meeste pijnlijke maar ook mooie momenten in het bestaan van mijzelf en dat van mijn vader Robert Moszkowicz.

Het maakproces werkte verhelderend, therapeutisch en structurerend voor mijn verwarde ziel en verslavingsgevoelige inborst. Doordat ik op een filmtijdlijn kon reconstrueren en ontrafelen wat zich precies had voorgevallen met mijn directe paternale familieleden kon ik verder met mijn leven. Dat stukje afsluiting in de vorm van een documentaire (die overweldigend warm werd ontvangen) had ik even nodig.

Er was echter een stuk familiegeschiedenis dat nog zeer in nevelen gehuld was, namelijk mijn maternale bloedlijn. Er resoneerde al zo lang ik leef geruchten binnen de familie over mijn moeder. Het ging over een directe Joodse voorvader. Dat bewijs kreeg ik toen ik een etnische DNA-test deed en het onomstotelijke bewijs zag dat ik aan mijn moeders kant gigantisch veel Ashkenazisch Joods bloed heb. DNA liegt niet dus was de tijd aangebroken om op onderzoek uit te gaan! Met subtiele dwang liet ik mijn moeder zelf een etnische DNA-test doen bij ‘My Herritage; en wederom was het bewijs kraakhelder aanwezig toen de uitslagen binnenkwamen. Mijn moeder lijkt een directe Joodse grootouder of overgrootouder te hebben.

Dit was een bitterzoete beleving aangezien mijn moeder aanvankelijk werd afgewezen door haar schoonvader, omdat ze niet Joods is. De waarheid blijkt zonder dat we het wisten radicaal anders te zijn. De DNA-test die ze had gedaan opende een blik aan ‘matches’ met verre en dichtbij verwante familieleden die ook de test hadden gedaan.

Een derde graad neef uit Israël bleek de sleutel onze maternale Joodse roots. Na een dag puzzelen was ik eruit. Ik zag dat een familienaam van de derdegraads neef oorsprong in Nederland had, en in het specifiek het dorp Raamsdonk. Die naam deed een belletje bij me rinkelen. De familie Kooperberg. Ik had al ontdekt dat mijn moeders overgrootmoeder Maria Antonetta in dat gehucht woonde. Ze bleek de dienstbode van de familie Kooperberg te zijn geweest, ze had dertien kinderen waarvan er het gerucht ging dat er twee van haar baas Jacob Kooperberg waren. Mijn grootvader die een paar jaar geleden is overleden had blauwzwart haar, een olijfkleurige huidreflectie en een indrukwekkend neus-systeem. Hij leek als twee druppels water op Franz Kafka en niemand wist waarom. #Mysterieopgelost!

Tijd om meer te weten te komen over mijn voorvader Jacob Kooperberg. De meest voor de hand liggende plek was helaas www.joodsmonument.nl, en ja hoor… Soms is je instinct een realistische maar meedogenloze navigator naar de waarheid. De hele familie Kooperberg is afgeslacht tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het enige wat er nu van de familie Kooperberg over is, is het nageslacht van de verboden liefde tussen een Joodse man en zijn dienstmeisje. Mijn moeders DNA ontvouwde een portaal naar een familiegeheim dat destijds wellicht pijnlijk was voor sommige mensen in de directe omgeving van Jacob en Maria Antonetta. Maar ik zie de schoonheid in en voel de trots in het feit dat het Kooperberg-bloed voortleeft in ons. De DNA echo van een verloren familieverhaal.

Logo Maror.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.

Categorie: |

Home » Nieuws » Ik ben een Kooperberg! – column Max Moszkowicz