Jacobs’ Chanoeka-toer, dag 6: Amsterdam

“Het was vandaag echt een wonder want ik heb, weliswaar wat later op de avond, met mijn echtgenote, kinderen en kleinkinderen de menora aangestoken! Echt huiselijk, zoals het hoort!  Maar daarvoor was er een perfect georganiseerd aansteken op de Dam in onze hoofdstad, waar ik geboren en getogen ben. Op een podium stond een jeugd-blaasorkest dat de sfeer er goed en hoorbaar inzette. Er waren veel Israëliërs, veel bekende gezichten, ouders van de orkestleden, een groep studenten uit de Talmoed Hogeschool in Brunoy (Frankrijk) en vele collega-rabbijnen.

Menachem Evers was de grote organisator en tevens de ceremoniemeester voor het aansteken van de Chanoekia op de Dam. Er was een toespraak van de loco-burgemeester, van mijzelf en van mijn vriend Haim Divon, de ambassadeur van Israël. Het was vanavond voor de ambassadeur en mij het derde gezamenlijke optreden. Morgen zijn we nog samen in Haarlem en op de laatste dag zal de ambassadeur het zonder mij moeten doen en ik zonder hem! Ik zal dan eerst in Arnhem en daarna in Elburg zijn.

Dat een rabbijn een manusje van alles is, was me bekend, maar dit alles heeft er vanavond op de Dam weer een extra component bijgekregen. Een juffrouw kwam naar me toe en zei: mag ik een foto van u maken, want ik studeer aan de kunstacademie en u ziet er voor mij erg interessant uit. De jonge dame wachtte nauwelijks mijn antwoord af en stond al met een camera voor me terwijl een andere juffrouw, die ik niet eens had opgemerkt, achter me stond met een wit scherm. Dat is dan weer eens iets anders, dacht ik bij mezelf.

Op de Dam werd zowaar gedanst door kinderen, volwassenen en natuurlijk de leerlingen van de Talmoed Hogeschool. Het was vrolijk en het was echt Chanoeka op het plein. In hartje Amsterdam. Met kleine vlammetjes die warmte en licht uitstralen. Want, zoals ik in mijn korte toespraak toelichtte, de geschiedenis van Chanoeka is niet alleen maar geschiedenis. Het is ook actualiteit. En soms, zoals nu, een nare actualiteit. De Grieken, onze vervolgers van toen, verboden de Joden om jongetjes van acht dagen te besnijden. Hoort u het? Duizenden jaren geleden! Precies zoals nu de Raad van Europa ook aandringt bij de lidstaten om de aanbeveling te gaan omzetten in een verbod. Kunnen we daar iets aan doen? Wie zijn wij? Waar komen we vandaan en waarheen trekken we verder?

Een klein vlammetje. Mits van zuivere koek afkomstig! Dat kleine vlammetje is vol kracht en zuivere hoop.”