Joden, christenen en moslims geven verklaring af
De organisaties van het Cairo-overleg – het Nederlands Verbond voor Progressief Jodendom (NVPJ), het Nederlands Israelitisch Kerkgenootschap (NIK), het Contactorgaan Moslims en Overheid (CMO) en de Raad van Kerken (RvK) – willen met het volgende statement hun visie uiten op de huidige brandhaarden in de wereld waarin religie een rol speelt:
‘Voor ons, moslims, Joden en christenen in Nederland, is godsdienst als een vuur. Je kan je eraan verwarmen, maar helaas zijn ook er mensen die religie gebruiken om brand mee stichten.
Op dit moment worden we opnieuw geconfronteerd met brandhaarden in het Midden-Oosten, waarbij religie een rol speelt.
Maar het conflict tussen Israël en Hamas, tussen IS(IS) en de overheden van Syrië en Irak heeft daarnaast ook een politiek -, maatschappelijk- en sociaal karakter.
In het Caïro-overleg ontmoeten vertegenwoordigers van de drie monotheïstische godsdiensten elkaar regelmatig. Wij zijn ervan overtuigd dat de kernboodschap van Jodendom, christendom en de islam de vrede dient.
Wij zien onze medemensen op aarde als onze naasten die we moeten liefhebben en bijstaan. Wij wensen in Nederland onverkort vast te houden aan de beginselen van de democratische rechtstaat en het handhaven van mensenrechten.
Daarom zijn wij voor vrijheid van meningsuiting, maar binnen de grenzen van de wet en wij veroordelen uitlatingen die het bestaansrecht van minderheden in dit land ter discussie stellen.
Wat er in Israël en in Gaza gebeurt, is hartverscheurend.
Wij zijn ons er van bewust dat sommige mensen in Nederland meer solidair zijn met Palestijnse burgers en anderen meer met de burgers in Israël.
Wij vinden het belangrijk om dat in vrijheid kenbaar te kunnen maken, maar zonder elkaar te verketteren of tot zondebok te maken.
Jodenhaat en islamofobie zijn hierbij beide ontoelaatbaar.
Naast dit conflict zien wij in het Midden-Oosten ook een grote interne machtsstrijd tussen verschillende groepen, waarvan het wrede geweld van IS(IS) de meest extreme uiting is.
Dat onmenselijke geweld veroordelen wij.
Wel bidden de verschillende religieuze groepen voortdurend om vrede en verzoening.
Als Caïro-overleg willen wij in Nederland een bijdrage blijven leveren aan het vergroten van de kennis van wat ons beweegt.
Wie de ander kent zal hem of haar niet verwensen.
Wij doen dat door een permanente bezinning op wat wij vanuit de bronnen van onze religies kunnen bijdragen en door ideologieën te blijven ontmaskeren die zich wel van religieuze taal bedienen, maar intussen tot geweld oproepen.’
