Joods Beieren treurt om Franz Beckenbauer
De dood van voetballegende Franz Beckenbauer gaat ook de Joodse gemeenschap van Beieren niet in de koude kleren zitten. De geboren Beier had een bijzondere band met de Joden in zijn Heimat. Tegelijkertijd was hij ook ‘een bemiddelaar’ voor Israël, zo klinkt het. De voorvrouw van de Beierse Joden treurt om het wegvallen van Der Kaiser. Ook was hij voor onschatbare waarde voor de Duits-Israëlische relatie.
Triest nieuws
Veel Beierse Joden zijn overvallen en treurig over en om het wegvallen van Beckenbauer. Onder hen is voorzitter Charlotte Knobloch van de Joodse Gemeenschap van München en Opper-Beieren. Zij is getroffen door de dood van de oud-voetballer en -trainer. “Het nieuws van de dood van Franz Beckenbauer is triest nieuws voor het Duitse voetbal, voor ons hele land en voor mij persoonlijk,” zegt de 91-jarige voorvrouw.
Triomfjaren
“Net als zoveel anderen heb ik enkele van de beste voetbalherinneringen uit mijn leven met hem gehad. Het EK van 1972, de WK-titels als speler in 1974 en als teammanager in 1990 en vooral zijn triomfjaren bij FC Bayern blijven onvergetelijk,” aldus Knobloch. “In zijn lange carrière als speler en vertegenwoordiger heeft Beckenbauer generaties lang zijn stempel op het Duitse voetbal gedrukt en de fans, waaronder ikzelf, in vervoering gebracht.”
Ambassadeur
Der Kaiser was een geweldige ambassadeur voor zijn sport, Beieren en Duitsland, stelt Knobloch, die namens de Beierse Joden spreekt. Niet alleen voor zijn Heimat, maar ook voor de Israëlisch-Duitse betrekkingen was Beckenbauer goud waard, zo schrijven Israëlische media. Als bondscoach leidde hij de eerste wedstrijd van West-Duitsland tegen Israël, in 1987, die met 2-0 werd gewonnen.
Noodzakelijk
‘Een voetbalwedstrijd van een Duits team in Israël was helemaal niet normaal, zelfs niet veertig jaar na het einde van de oorlog en de onuitsprekelijke misdaden, begaan door Duitsers tegen de Joden’, schrijft de Duitse voetbalbond DFB. ‘Het leek dus uiteraard noodzakelijk dat de spelers en officials hun vrije tijd niet alleen zouden doorbrengen in de winkelstraten van Tel Aviv of aan de havenpromenade van de stad aan de Middellandse Zee’.
Naar Yad Vashem
In plaats van te spazieren in Tel Aviv gingen de spelers van Die Mannschaft naar herinneringscentrum Yad Vashem in Jeruzalem, waar ze geconfronteerd werden met de verschrikkingen van de Sjoa. De rondleiding duurde een halve dag. Na waarschijnlijk de moeilijkste 45 minuten van hun leven leken alle spelers getroffen. Aanvoerder Klaus Allofs, Lothar Matthäus, Rudi Bommer en Alois Reinhardt legden een krans. Allofs zei: “Het was goed dat iedereen meeging. Het was voor ons allemaal heel beklemmend.”
Rosj Hasjanna
Later, in 2004, speelde FC Bayern München tegen Maccabi Tel Aviv. Omdat dat op de avond voor Rosj Hasjanna was, lobbyde clubvoorzitter Beckenbauer bij de UEFA om de wedstrijd te verschuiven. Tijdens de wedstrijd was er een sjoeldienst waar spelers naartoe wilden. Beckenbauer kreeg hulp van minister Joschka Fischer van Buitenlandse Zaken, maar tevergeefs. De UEFA liet de Israëli’s kiezen: op het veld of naar sjoel.
