Oprichter Christenen voor Israël overleden
Tot tot voor zijn dood bleef hij meelevend met Israël en nauw betrokken bij het werk van Christenen voor Israël en het Israël Producten Centrum in Nijkerk. Van Oordt (1928) bezocht het land voor het eerst als zakenman. Na de middelbare tuinbouwschool was hij in dienst gekomen bij de handelsonderneming in chemicaliën van zijn vader. Zijn eerste reis naar Israël ging in 1968 naar Be’ersheva, waar hij voor het concern een contract sloot voor de levering van chemische producten. Hij was erg onder de indruk van het land.
In 1979 richtte Van Oordt de Stichting Christenen voor Israël op. Hij had het bedrijf van zijn vader in 1978 van de hand gedaan om zich helemaal toe te leggen op zijn activiteiten voor Israël. Dit deed hij ook om iets terug te geven, vertelde hij in 2011 op de Jom Ha’Atzmautreceptie van de Israëlische ambassade. “Ik deed alleen maar zaken met Israël, en met succes, maar ineens dacht ik: waar ben ik eigenlijk mee bezig, alleen maar geld verdienen?”
Van Oordt raakte er steeds meer van overtuigd de Bijbelse boodschap over Israël te moeten verspreiden in de kerken: “Als ik nou eens duizend mensen bij elkaar heb, dan kan ik aan hen de boodschap vertellen die ik kwijt wil. De boodschap namelijk dat al Gods beloften, aan Israël gegeven, aan Israël zullen worden vervuld.” Die duizend mensen wilde hij verzamelen in de Christenen voor Israël; na ruim dertig jaar zijn het er geen duizend meer, maar honderdduizenden. De groep laat het niet bij het verspreiden van een boodschap, maar richtte bijvoorbeeld ook gaarkeukens op, in ondermeer Beth Shemesh.
In januari 2011 ontving de toen 82-jarige Van Oordt een prestigieuze prijs van de Knesset en het Joods Wereld Congres voor zijn steun aan de Joodse staat en zijn inzet voor de Israëlisch-Nederlandse betrekkingen. Een tastbare blijk daarvan was de restauratie van de ruim 150 jaar oude molen van Montefiore in Jeruzalem, die dankzij de inspanningen van CvI nu weer draait, als een symbool voor de band tussen Nederland en Israël.
Bron: CIDI
