Overspel. We hebben het niet van een vreemde – column Marc de Hond

Marc de Hond
Marc de Hond

‘Het is het belangrijkste bestandsdeel van films, soaps, romans, roddelprogramma’s en boulevardbladen: overspel. We spreken er massaal schande van wanneer een buitenechtelijke affaire uitkomt. Maar we smullen er net zo goed van. We willen er alle details over weten. Vreemdgaan is tegenwoordig hot. Op websites als Secondlove vind je een spannende date waarmee je discreet een hotelkamer in kunt duiken. “Ben jij getrouwd? Ik ook!” fluistert een sexy stem in de reclamespotjes. SGP-politicus Kees van der Staaij voert juist een tegencampagne; met billboards langs de weg manen ze vreemdgangers om uitsluitend van bil te gaan met hun officiële partner.

Monogamie staat onder druk. Waar “monogaam zijn” vroeger betekende dat je maar één partner had voor je hele leven, betekent het tegenwoordig dat je maar één partner tegelijk hebt. Of dat je dat tenminste probéért. En dat is steeds moeilijker, want de verleidingen zijn groot. Waar onze ouders op obscure tijden de kroeg in moesten gaan om iemand te vinden die zin had in een one night stand, kunnen wij nu elk moment van de dag al Tinderend op onze smartphones op zoek naar een aantrekkelijke vreemde, die ook nog eens om de hoek woont. Of je kan worden verleid tot een spannende ontmoeting door die leuke ex-collega die net op Facebook haar status heeft veranderd in ‘vrijgezel – en op zoek’ en jou complimenteert met je sexy vakantiefoto’s.

Waar het tegenwoordig in Nederland steeds meer getolereerd wordt dat je als vrijgezelle tiener, twintiger of begin dertiger van het ene naar het andere bed swingt, wordt door je omgeving, vrienden en familie nog steeds wel verwacht dat je op den duur “je wilde haren verliest”, “volwassen wordt” en je gaat settelen binnen een relatie. Een monogáme relatie, uiteraard. In een Nederland waar steeds minder mensen geloven in G’d, geloven we nog steeds massaal in de “ware liefde” en fantaseren we van een sprookjeshuwelijk waarin we “nog lang en gelukkig leven”, tot de dood ons scheidt.

Ik ben in menig stadhuis, kerk of synagoge bij huwelijksvoltrekkingen aanwezig geweest. Ik had altijd gemengde gevoelens als ik twee geliefden elkaar “trouw tot in den dood” hoorde beloven. Persoonlijk zou ik trouw op negenentwintig van de dertig dagen van de maand al een enorm teken van liefde vinden.

Het heeft iets romantisch, maar ook iets engs om te verklaren dat je de rest van je leven nog maar met één iemand seks zal hebben. Want wie weet wat de toekomst brengt? Welke verleidingen er nog verder op je pad komen? Als de vlinders uit je buik verdwijnen? Als je partner geen zin meer in seks heeft, en jíj wel? Wat gebeurt er als je toch ooit eens met een ander het bed in duikt, en dit aan het licht komt? De gevolgen zijn vaak groot: verdriet, woede, schandaal, gezichtsverlies, vechtscheidingen en getraumatiseerde kinderen.

Waarom heeft de één er wel behoefte aan om vreemd te gaan, en de ander totaal niet? Volgens mij is dat voor een groot deel van de mensen genetisch bepaald; net als dat de één homoseksueel van aard is en de ander hetero, vindt de één seks met een wildvreemde spannend, en kan de ander uitsluitend genieten van seks binnen een liefdevolle vaste relatie.

Wellicht wordt het eens tijd dat we accepteren dat niet iedereen hetzelfde is, en dat niet iedereen gelukkig wordt binnen een langdurige monogame relatie. Een wat nuchterder kijk op overspel maakt het ook minder dramatisch als het een keer voorkomt. Laat het aan elk stel zèlf over om te bespreken wat ze precies verstaan onder ‘trouw’. Je buitenechtelijke verlangens compleet onderdrukken is een ultiem teken van opoffering en liefde, maar dat geldt net zo goed voor een echtgenoot die zijn echtgenote toestaat een avondje op Secondlove-avontuur te gaan.

Tenslotte, als je niet in Nederland zou zijn geboren, maar een paar honderd kilometer zuidelijker werd er niet eens van je verwacht dat je monogaam bent. In sommige andere culturen is een polygame of buitenechtelijke relatie heel normaal. Of als je een paar eeuwen eerder (of later) was geboren. Onze verre voorouders dachten hier ook heel verschillend over. Maar liefst twee van de Tien geboden zijn aan monogamie gewijd: gij zult niet echtbreken en gij zult de vrouw van uw naaste niet begeren. Toch hadden Abraham, Jacob en koning David meerdere vrouwen. Koning Salomo had er zelfs zevenhonderd; de Jeroen Pauw van de Torah.

We hebben het in ieder geval niet van een vreemde.’

Categorie:

Home » Columns en opinie » Overspel. We hebben het niet van een vreemde – column Marc de Hond