‘Schandaal’ – commentaar Esther Voet

‘In Israël raken ze er zo langzamerhand aan gewend: het ene schandaal volgt het andere op en er lijkt geen politicus immuun voor.

De afgelopen jaren is er al een president, Katsav, achter de tralies verdwenen wegens verkrachting, diverse ministers bleken geen weerstand te kunnen bieden aan verlokkingen des levens, waaronder heel wat pecunia, en kortgeleden werd voormalig premier Olmert in hoger beroep tot achttien maanden veroordeeld. Het hof achtte bewezen dat hij 12.000 euro aan steekpenningen had aangenomen. Dan zijn er de nodige schandaaltjes rond de Netanyahu’s, zoals mevrouw Netanyahu’s zeer problematische verhouding met Bibi’s voormalige rechterhand en nu leider van Habayit Hayehudi, Naftali Bennett, de huwelijksperikelen tussen de premier en zijn eega zelf, die Netanyahu een aantal jaren zijn politieke carrière kostte, en recentelijk de rekening van duizenden euro’s voor de aan ijsjes verslaafde echtelieden en hun huishouding. En, o ja: “Nee, meneer de eerste minister, wij gaan niet betalen voor de kosten die u maakt voor het onderhoud van uw familiehond.” Laatste deukje in het imago van de familie N.: de manier waarop Sara Netanyahu haar personeel behandelt of behandelde. In de Israëlische pers wordt ze omschreven als een waar loeder en de getuigenissen van diverse voormalig werknemers worden verslonden alsof het ijsjes zijn, waarvoor dit keer verder niemand hoeft te betalen. En, o ja: ‘Nee, meneer de eerste minister, wij gaan niet betalen voor de kosten die u maakt voor het onderhoud van uw familiehond’.

En, o ja: ‘Nee, meneer de eerste minister, wij gaan niet betalen voor de kosten die u maakt voor het onderhoud van uw familiehond’

Hoewel de laatste voorbeelden onschuldiger zijn dan de daarboven staande is het slechts een greep uit de lange reeks van schandalen rond Israëlische politici. Maar echt de kop hoeft het je niet te kosten, zo blijkt uit het voorbeeld van Shas-voorman Aryeh Deri. Hij werd twintig jaar geleden als minister van Binnenlandse Zaken veroordeeld voor, alweer, corruptie. Hij zat 22 maanden vast, maar in 2012 kon hij gewoon weer leider van de religieuze partij worden. Vorige week stapte hij doodleuk door de deuren van hetzelfde ministerie aan de Jeruzalemse Kaplanstraat, waar hij overigens de plaats innam van Silvan Shalom, die in december aftrad wegens beschuldigingen van seksuele intimidatie.

Het is waar: niemand ontspringt de dans in Israël. Heb je iets op je kerfstok dan komt dat vroeg of laat uit en volgt er straf. Maar aan integere politici lijkt een chronisch tekort. Geen wonder dat de jeugd steeds cynischer wordt en de politiek massaal de rug toekeert. En dat zou iedereen die ook maar een beetje van het land houdt, ernstige zorgen moeten baren.’

Bron: NIW