Serious business – column Bart Vink

Brood, wijn, avocado’s, dadels, melk, eieren… Boodschappen doen in de supermarkt is eigenlijk niet anders dan anders… Toch voel ik mij nog steeds een beetje opgelaten. Ik draag mijn mondkapje, loop met mijn mandje of wagentje door de winkel en ontwijk de blikken van anderen… Maar moet het kapje eigenlijk nog op? En het extra schoonmaken van handen bij het binnengaan van de winkel? Grappen maken tegen onbekenden is er al langer niet meer bij. Terwijl ik die juist altijd maakte naar winkelmedewerkers of naar mensen die net als ik door de paden met verse en houdbare producten liepen op zoek naar iets van hun gading. Als het zo moet, kan ik de boodschappen net zo goed thuis laten bezorgen. Mondkapje of niet. Plezier geeft boodschappen doen op deze manier allang niet meer. Winkelen is ‘serious business’ geworden.

Of wordt het toch langzaamaan weer zoals vóór corona? De beelden van de tienduizenden mensen bij ‘Pride’ in Tel Aviv en de enorme regenboogoptocht geven hoop. De EK-voetbalwedstrijden met publiek op de tribunes ook. Maar tegelijkertijd worden her en der mondkapjes weer verplicht enkele dagen nadat ze waren afgeschaft. Het boeken van een vakantie is ook nog steeds heel lastig, al lijken sommige Europese bestemmingen ‘open’ te gaan. Is ons leven nu fundamenteel veranderd of is het een kwestie van tijd voordat we ons leven weer echt kunnen oppakken en grotendeels weer kunnen doen alsof er niets veranderd is? De dagelijkse pendel-afstand en de reistijd heen en weer naar werk kunnen we misschien missen als kiespijn. Toch zou het fijn zijn als het leven weer zijn gewone gang kan gaan.

Het lijkt of Israël ons wat dot betreft de weg wijst en laat zien wat ons over enkele weken of maanden te wachten staat. In dat geval is het einde nog niet in zicht met alle coronamaatregelen. Maar toch: het lijkt daar op twee stappen voorwaarts en dan weer een terug. Per saldo laten we de pandemie dan meer en meer achter ons.

Zou Israël ons ook op andere vlakken de weg wijzen nu er daar een coalitie van start is gegaan die een brug slaat tussen maar liefst acht heel uiteenlopende partijen van links, rechts en het politieke midden? Een kabinet met zowel hetero- als homoseksuele ministers. Mannen én vrouwen. En ook nog met mensen van verschillende huidskleuren. Een minister in een rolstoel. Een oud-judokampioen. En bewindslieden uit werkelijk alle geledingen van de Israëlische samenleving, inclusief orthodox-Joods, Ethiopisch-Joods, Arabisch-islamitisch en Druzisch. Is ook dat geen prachtig voorbeeld voor anderen, waar onder Nederland?

Nu de formatie in ons land al weer meer dan honderd dagen onderweg is, zou je willen dat met een schuin oog naar Israël werd gekeken. Misschien komt er dan zelfs wel een kabinet met SP, JA21, ChristenUnie, VVD, D66, DENK en BBB. Onverwachte bruggen bouwen, over de eigen schaduw heen springen en zorgen dat het land verder kan: het is ook hier de hoogste tijd. Wie weet wordt Joost Eerdmans of Lilian Marijnissen dan wel onze premier… Wie zal het zeggen…

Lees ook:
‘Geen kakkerlakken, maar liefde en respect’ – column Bart Vink
‘Kort geleden stopten de raketbeschietingen vanuit Gaza. Willekeurige beschietingen van gewone burgers in Israël. Van mannen, vrouwen, kinderen. Van Joden, Arabieren, Druzen, Bedoeïenen en anderen. Op school, op het werk of thuis. Ook de gewelddadige reactie van Israël daarop, tegen de terreurleiders in Gaza, stopte. En daarmee konden ook daar gewone burgers weer ademhalen…’

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.