Serphos: ‘Joden houden Jodenhaat in slaap’
“Elma Drayer constateerde vorige week in Trouw dat het taboe op antisemitisme is verdwenen (28 februari). Verscholen achter Israëlhaat heeft antisemitisme een nieuwe gedaante aangenomen, die de daadwerkelijke omvang verhult. Op Twitter bijvoorbeeld is de ‘Ja maar Israël’-smoes al jaren in de mode, vaak gevolgd door iets negatiefs over Joden.
Antisemitisme wordt ook op andere manieren verhuld. Terwijl in Zweden het aantal gewelddadige antisemitische incidenten toeneemt, menen opiniemakers daar dat de Joden onvoldoende afstand nemen van de Israëlische behandeling van Palestijnen en het antisemitisme dus deels aan zichzelf te wijten hebben. De Joodse Omroep zond vorige week het programma Zoek de Verschillen uit, waarin de Joodse gemeenschap in Malmö figureerde. Zweedse Joden vertelden dat ze vrij weinig van antisemitisme merken, zolang ze hun identiteit maar niet zichtbaar uiten.
Dit fenomeen is ook in Nederland groeiende. Het Parool meldde in 2010 dat ‘Herkenbaar Jood zijn in Amsterdam weer een probleem is’. Kettingen met Davidsterren blijven thuis, evenals keppels of kleding waaruit een Joodse of Israëlgezinde identiteit kan blijken. Het is een steeds vaker voorkomende keuze van Joden in de hoofdstad om zich niet ‘zichtbaar Joods’ te kleden, om zodoende antisemitisme uit de weg te gaan. Het aantal Joden dat in Nederland wordt bespuugd of aangevallen is volgens de statistieken beperkt, net als het aantal incidenten in en rond Joodse instellingen en evenementen. Het is duidelijk dat die cijfers nietszeggend zijn binnen de context dat Joden hun identiteit verhullen en hun instellingen – begrijpelijkerwijs – beveiligen. Van die context moeten we ons goed bewust zijn.
Het zichzelf veroordelen tot geestelijke en culturele ballingschap is een hoge prijs die de Joodse gemeenschap betaalt voor zijn veiligheid. Dat Joden als ikzelf onze omgeving niet langer vertellen dat we Joods zijn, wil geenszins zeggen dat we ons weinig zorgen hoeven te maken over antisemitisme in Nederland. Integendeel. Het beest genaamd Jodenhaat is verre van dood, wij houden hem slechts in slaap.”
Joël Serphos was tot voorkort voorzitter van het CiJO, de jongerenorganisatie van het CiDI. Dit stuk schreef hij op eigen titel.
