Een CC-rap battle – column Brigitte Wielheesen
‘Afgelopen woensdag vond er een speciaal ingelaste vergadering plaats door de leden van de Centrale Commissie (CC) van het Nederland Israëlitisch Kerkgenootschap (NIK); vergaderingen die ik als plaatsvervangend CC-lid vaak bijwoon. Het NIK bestaat nog uit een beperkt aantal leden en toch blijkt het nog steeds moeilijk te zijn om elkaar te vinden. Partijen staan tijdens zo’n vergadering soms (lees: meestal) lijnrecht tegenover elkaar. Het lijkt soms (lees: meestal) een wedstrijd over wie het vaakst aan het woord is om een vooropgezette mening te ventileren. Een CC rap-battle. Menig keer loopt het uit de hand en is de vergelijking met het Israëlische parlement snel gemaakt.
Dat er meningen worden geventileerd, is niet nieuw. De vrijheid van meningsuiting is een groot goed in de Joodse traditie en is te herleiden naar de tijd (350 AC tot 1.000 AC) van de Talmoed, de Joodse mondelinge overleveringen. Denkprocessen in het hoofd van geleerden werden hardop uitgesproken en opgeschreven. De doorlopende discussies in de Talmoed zit blijkbaar in onze genen. Voor de doorlopende discussies in de Talmoed tussen bijvoorbeeld Beth Sjammai en Beth Hillel geldt dat dit met veel respect wordt gedaan. Met de nadruk op veel respect.
Helaas, de chachamiem (geleerden) van weleer zijn er niet meer. De vrijheid van meningsuiting is een rap-battle geworden van voorgekauwde meningen. Door de komst van de sociale media en daarmee ook de snelheid waarin meningen gedeeld kunnen worden, is kuddegedrag gemeengoed geworden. Twee Joden, twee meningen. Voor een derde mening is geen plaats. Maar Joods zijn betekent vragen stellen. Als we de Haggadah lezen, stellen de kinderen vragen om het verhaal te begrijpen en hun plek in de geschiedenis te ontdekken. Als we vragen stellen, herontdekken we steeds weer onze oorsprong en ons doel.
Als je je losmaakt van onze traditie van vragen stellen en niet respectvol met de meningen van anderen omgaat, laat je zien dat je je niet meer voor onze oorsprong en ons doel interesseert. Door vragen te stellen, kom je met zoveel meningen tot eenheid in de praktijk. En dat is volgens mijn opinie de weg van de halacha als het gaat om twee Joden, drie meningen.’
