De hoop ligt bij vrouwen – column Hanneke Gelderblom

De oorlog tussen Israël en Hamas is nu meer dan honderd dagen oud, en nog steeds slaapt columniste Hanneke Gelderblom er slecht van. Zo aan het begin van het nieuwe jaar maakt zij de balans op. Haar overdenkingen schreef zij op in deze column. En er is altijd nog hoop en optimisme, aldus Gelderblom. Beiden liggen volgens haar bij vrouwen.

Het is januari 2024. De feestdagen zijn voorbij en we hebben elkaar een mooi nieuwjaar gewenst. Ik merk dat ik moeite heb om aan dat normale gevoel van optimisme vorm te geven. De pogrom van 7 Oktober 2023, de meer dan 1.200 vermoorde Israëli’s en de nog steeds vastzittende gegijzelden, maar ook de berichtgeving over de honderden dagelijkse doden door de bombardementen op vrijwel alles wat in Gaza nog overeind staat door het Israel van Netanyahu.

Weliswaar is het doel de raketten-industrie van Hamas te vernietigen, maar de gevolgen op de in Gaza wonende bevolking, die al vijftien jaar geen enkele schuilkelder tot zijn beschikking heeft, maken dat ik slecht slaap. Mijn lijf slaapt wel, maar mijn hoofd niet.

Verminkt en vermoord

De opzet van het Palestijnse Hamas-geweld op 7 oktober was: zoveel mogelijk slachtoffers maken. Kinderen, baby’s, vrouwen en mannen werden in hun huis verminkt, verbrand en vermoord. De beelden van de jongens die dit deden en het trots via hun eigen webcam aan hun vader lieten zien, zijn vastgelegd en kunnen nooit meer uitgewist worden. Toch bleek de nasleep weerbarstiger dan gedacht.
Het duurde bijvoorbeeld meer dan een maand voor via DNA-onderzoek duidelijk werd dat Israëlische Viviane Silver, van de vredesbeweging Women Wage Peace, niet tot de gegijzelden behoorde maar op 7 oktober onherkenbaar verminkt en vermoord is.

De situatie in Gaza was voor 7 oktober al even uitzichtloos. Waarom is meer dan zestig procent van de bevolking daar van Gaza werkeloos? Niemand durft Hamas tegen te spreken, want dan word je neergeschoten. Hamza Howidy, geboren in Gaza maar de hel daar ontvlucht, heeft erover gepubliceerd: ‘Er is in Gaza geen vrijheid van meningsuiting er is niet éen schuilplaats waar je heen kunt. Alle kelders van scholen –- ook die van de UNWRA – van moskeeën, ziekenhuizen en gewone huizen zijn door Hamas gevorderd en niet voor gewone burgers toegankelijk‘.

Onverschillige pers

Pro -Hamas aanhangers spreken van ‘de gebeurtenissen’ op 7 oktober, het woord pogrom of terreuraanslag valt niet. Ook niet bij degenen die zich in Nederland ‘mensenrechtenactivisten’ of ‘vredesactivisten’ noemen. Sommigen durven deze moordaanslag zelfs te rechtvaardigen met ‘ja maar’: Israël is toch de bezetter van Palestijns land?’

Ik constateer ook hoe in de Nederlandse pers het verschil tussen werkelijk geverifieerde berichtgeving en het klakkeloos overnemen van de Hamaspropaganda steeds meer verdwijnt. Een overduidelijk voorbeeld was toen bij een van de ziekenhuizen een bom zou zijn ontploft. Binnen vijf minuten meldde Hamas dat er vijfhonderd slachtoffers waren. Het bleek geen Israëlische bom maar een teruggevallen Hamas-raket op een parkeerterrein, maar dat is nagenoeg niet gerectificeerd.

Vrijwel geen enkele journalist heeft toen uitgelegd dat het werkelijke doel was een vredesoverleg in Jordanië tussen de koning van Jordanië, de president van Egypte en President Biden dat de volgende dag zou plaatsvinden, te frustreren. Dat overleg is afgelast. Hebben journalisten werkelijk wel door hoe zij gebruikt worden in deze propagandaoorlog?

Vrouwen

Maar gelukkig is er voor mij toch reden voor optimisme. Sigrid Kaag heeft de opdracht van de VN om in Gaza aan de wederopbouw vorm te geven. Als er in de westerse wereld één persoon geschikt is voor deze vrijwel onmogelijke maar uiterst boeiende taak, dan is dit Kaag. Zij kent de VN en het Midden-Oosten al jaren, is geen moslim en spreekt vloeiend Arabisch. Zij moet en kan uitzicht bieden aan de radeloze Gazanen en tegelijkertijd afstand houden van wat Hamas eist.

En gelukkig is in Israël en in de betwiste gebieden een echte vredesbeweging waarin Israëlische en Palestijnse vrouwen samenwerken actief: Women Wage Peace. Dat moeten we steunen. Vrouwen willen vrede en een toekomst voor hun kinderen. Er zijn helaas te veel mannen die niet naar vrede streven maar slechts op macht lijken uit te zijn en hun religie daarbij als motivatie gebruiken. Het maakt daarbij geen verschil of zij nu ultra-orthodox Joods of ultra-islamitisch zijn.

Ook Hamas, gesteund en gefinancierd door Iran, wil geen vrede en herbevestigt in zijn handvest-artikel 11 – het ultra-orthodox-islamitische principe dat dat wat ooit islamitisch grondgebied was, nooit iets anders mag of kan worden. Kortom, de staat Israël mag niet bestaan en dient van de kaart te verdwijnen:
From the River tot the Sea, Palestine shall be free. Als dat de nieuwe wereldorde wordt, dan is de volgende regel van deze leus, die we wereldwijd nu al dagelijks op straat zien en in de media horen is:
and so you are allowed to murder me.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.