De pogrom vieren – column Max Moszkowicz

Max Moszkowicz viel sinds 7 oktober van de ene verbazing in de andere. De pogrom van Hamas-terroristen in Israël was al erg, maar veel erger was het om te zien hoe de slachting werd gevierd door ‘pro-Palestina-aanhangers’ op de Dam. ‘Links en rechts werden ons verwensingen toegesist, sommigen lachten de huilende mensen gewoon in het gezicht uit.’

De definitie van het woord pogrom: ‘Het vernietigen, of verwoesten van een gemeenschap. Progroms hebben als doel gewelddadige aanvallen op bepaalde groepen te plegen; etnisch, religieus of andere soorten, die vooral worden gekarakteriseerd door de vernietiging van hun omgeving (huizen, bedrijven, religieuze centra)’.

Laatste pogrom

Bijna altijd gaan pogroms vergezeld met fysiek geweld tegen en moord op een bevolkingsgroep met de bedoeling om die groep te intimideren en zodoende te verdrijven of te dwingen zich te assimileren met de omgeving. Het grote merendeel van pogroms waren door de eeuwen heen gericht jegens Joden. Overal ter wereld waar er Joden wonen of hebben gewoond zijn er wel ooit pogroms geweest, en met name Oost-Europa spant daarin de kroon. De laatste Europese pogrom vond in 1946 plaats in Polen. De laatst gedocumenteerde pogrom vond plaats in 1954 te Marokko; tot zaterdag 7 oktober jongstleden.

Beestachtig

Israël én de rest van de wereld werden opgeschrikt door een beestachtigheid waar zelfs ‘Islamitische Staat’ bij verbleekt. Het nieuws druppelde gedurende die zaterdag binnen: Hamas vuurt vijfduizend raketten af op Israël en breekt door de Israëlische grens met paragliders. Ook worden grensposten overlopen door honderden Hamas-terroristen: ze vallen kibboetsiem, dorpen en steden binnen, lopen schietend door de straten, burgers (vrouwen, kinderen, ouderen) executerend. Feestgangers worden lukraak neergemaaid, vrouwen en kinderen worden de grens met Gaza overgesleept als gijzelaar, hele gezinnen worden afgeslacht in hun eigen huizen en bedden, meisjes worden verkracht en ontvoerd, baby’s worden onthoofd en levend in brand gestoken.

Niets eervols

Dit was geen nobele daad van verzet door ‘vrijheidsstrijders’ voor een vrij Palestina. Dit. Was. Een. Pogrom. Een pogrom zoals we die kennen uit de Middeleeuwen, toen na de uitbraak van de pest en Joden als zondebokken werden aangewezen. Dit was een pogrom waarbij geïndoctrineerde radicalen hun Middeleeuwse woede van indoctrinatie en religieus aangedreven bijgeloof koelden op onschuldige burgers. Hier was niets eervols aan. Dit was een brute slachtpartij waar sadisme en wreedheid Israël zo diep mogelijk in haar hart moest raken om haar zoveel mogelijk pijn en verdriet aan te doen.

Lullige vlag

Vol ongeloof zag de Joodse gemeenschap in Nederland de terughoudendheid van overheidsfiguren, in met name de grote gemeenten, om solidariteit en compassie te tonen. Dat gebeurde door bijvoorbeeld hun onbereidheid om een lullige vlag op hangen. Gemeenteraden werden bestookt met het o-zo normaal geworden: “Ja maar”, wanneer het over Joden gaat. Het was stuitend om te zien hoe men zonder schaamte de daad van Hamas als ‘een daad van verzet tegen bezetting’ probeerde te rechtvaardigen.

Verwensingen

Een poging tot natrappen door een pro-Palestina-mars in Amsterdam te organiseren van de Dam naar het Jonas Daniel Meijerplein werd met tegenzin naar een andere plek gedirigeerd. Onder zware beveiliging konden gelukkig wel mensen op de Dam hun solidariteit tonen met de slachtoffers in Israël. Als aanwezige op de Dam hoorde ik Israëli’s spreken over hun vermoorde en verdwenen geliefden, en familieleden. Sommigen hielden in tranen de fotootjes vast van hun kinderen, hun vrouwen, hun ouders de vermoord waren of ontvoerd… Links en rechts werden ons verwensingen toegesist, sommigen lachten de huilende mensen gewoon in het gezicht uit.

Misdaad

Een paar dagen later zagen we de zogenaamde tegendemonstratie, waar niemand het fatsoen kon opbrengen om het onderscheid te maken tussen vrijheidsstrijd en de massale lynchpartij die op zaterdag 7 oktober plaatsvond. Het werd pijnlijk duidelijk dat er een totaal gebrek is aan een moreel kompas onder de pro-Palestina aanhangers. Natuurlijk mag je verbolgen zijn over onderdrukking, streven naar een eigen land of illegale nederzettingen. Maar het willekeurig slachten en martelen van vrouwen en kinderen is geen daad van verzet; het is een MISDAAD TEGEN DE MENSHEID!

Dood aan de Joden

Wat ik op 15 oktober zag en hoorde was weer het gescandeer ‘dood aan de Joden’, NIET alleen dood aan Israël maar dood aan DE JODEN! Waar demonstreerden ze nou eigenlijk voor? De op handen staande reactie van Israël? Of vierden ze een succesvolle pogrom? Nee, het was geen pro-Palestina-demonstratie. Helaas zagen we anno 2023 een pro-pogrom-demonstratie waar men de dood van vrouwen, kinderen, ouderen en mensen vierde als een overwinning… Kan Elon Musk opschieten met z’n ruimteschip? Ik ben klaar om te gaan!