De wetten – column Paul Damen

Paul Damen (Foto: J. Blik)

Nee, niet wéér over de afgelaste 4-mei-lezing van Benali. Eén afgang is meer dan genoeg. De ‘bekende schrijver’ was ijdel, eigenwijs, onhandig, en, zei hij zelf, dronken. Dat leidt tot wankel gedrag. Maar interessanter was dat zijn val zich voltrok via vaste mechanismen, steeds terugkerende wetten. Zeker toen het toch al niet zo handig bezige 4/5 mei-comité een nóg bekéndere schrijver (*sarcasmestand uitzet*) inhuurde om nu de honneurs waar te nemen.

Het voorafgaand gebeuren samengevat: schrijver van allochtone komaf kwam speechen wegens allochtone afkomst. Mocht je niet zeggen maar toch. Schrijver weer weg wegens typisch allochtoonse domheden over Joden. Deed-ie zelf. Toch: Joden, Neerland’s eerste allochtonen, krijgen de schuld.

Dat leverde wetmatigheid 1. op: ‘Discussieerders, of zij die zich enkel anti-zionist noemden, zijn altijd meer dan dat.’

Facebook liep ervan over. Er borrelt een hoop bagger onder die fervente antipathie bij anti-joo… sorry antizionisten. Meestal uit kringen waar men de hand niet omdraait voor een Joods wereldcomplotje. Zo maakte ene Yilmaz Dinçer, duidelijk een DENK-aanhanger, daartoe dapper een profiel aan onder de naam Yilmaz Dinçer, omdat er nu eenmaal een hele hoop Turken ook Yilmaz Dinçer heten. De Haagse Surinamer Gino de Robles kwam weer eens uit de hoek waar hij beter in terug gegooid kan. Volgens hem had het CIDI geen recht van spreken ‘omdat de zionisten vóór, tijdens en ná de oorlog zelf collaboreerden met de nazi’s.’ Tsja. Vreemd soort collaboratie die je zes miljoen familieleden kost.

Geboren in Zorg en Hoop, Paramaribo, meldt hij er altijd bij dat hij ‘Joods bloed’ heeft. Maar dat geldt voor half Suriname vanwege de ooit Joodse plantages daar. Hij vindt ‘niets joods aan de staat ‘Israël, ook al claimen die fascistische zionisten van wel.’ Of ‘het waren de Arabieren die de joden door de eeuwen heen in bescherming namen’. Ja – voor goudgeld, uitbuiting en pogroms, maar dan héb je ook wat.

En tenslotte, het zal ook niet, dook vanachter de geraniums op mevrouw Corrie van der Hart. Woonachtig te Kapelle, recent actief bij vogeltellingen aldaar, maar op haar Facebookpagina ‘verhuisd naar Gaza.’ Zij koestert een haast pathologische preoccupatie met onze Palestijnse achterneven, en komt steevast aan met ‘de Israëlische historicus Pappe’. Die Pappé, want zo heet die echt, is nogal populair onder pro-Palestijnen. In de rest van de wereld geldt dit actieve lid van de communistische Hadashpartij als een marxistische malloot, die, naar Engeland uitgeweken, daar als laatste volhield dat Labourleider Corbyn geen antisemiet is. Pappé, zo weten historici, verkoopt zijn geOH als geschiedenis, zijn meningen als feiten.

De mening van mevrouw Corrie is daarentegen is meteen meetbaar aan het Albert Einstein-citaat op haar Facebook-pagina. ‘It would be my greatest sadness to see zionists do to Palestinian Arabs much of what Nazis did to Jews.’ Dat citaat, zo bevestigt steevast dr. Barbara Wolff, archivaris-in-ruste van de Einstein Archives, is volledig verzonnen en zo vals als schuim op water. Niet alleen was Einstein erg pro zionisme, maar hij overleed al in 1955 toen de wereld nog geen Palestijnen kende. Dat waren nog gewoon Arabieren. Waarom kunnen die antizionisten nou eens nooit een goede vervalsing maken?

En over vervalsing gesproken, wet 2.: ‘Verdedigers van de aangevallene in dit debat zijn meestal veel meer dan dat’.

Slaan we even de vaste categorie ‘maar ik heb Joden onder mijn beste vrienden’ of ‘mijn hele familie zat in het Verzet’ over. Concentreren we ons op stropoppen bouwende smokkelaars in eigen kring. Zoals de schrijfsters Rosanne Hertzberger en Natascha van Weezel die in dorpsbode Het Parool gemakshalve enkel ageerden tegen Benali’s bij nader inzien betreurde ‘dronken’ grappen. En de hele rest negeerden. En dus was, aldus de dames, hij geen antisemiet. Ja hoor. Als niemand ziet dat de postbode de hond schopt, is hij geen hondenhater. Alleen: ook helemaal niemand had hem een antisemiet genoemd. Niemand. Bam, daar gíng de bodem uit hun brief.

Sowieso was sprake van het onderwetje ‘schrijvers krabben altijd elkaars rug als het jeukt.’ En daarmee, net als in bad, komt de bagger pas goed los. Want ja, Joodse schrijvers die beweren dat een Joodse instelling als het CIDI dossiers bijhoudt, dan moet het wel waar zijn. Want het CIDI spreekt ‘namens de Joodse gemeenschap’. En dat was dus ook een stropop. Niemand kán namelijk namens ons spreken, want die hele Joodse gemeenschap bestaat niet. Hoezo? Heeft u even?

Nederlandse Joden, qua afkomst verdeeld in Asjkenazische (Europese) Joden en Sefardische (mediterrane), zijn voor tachtig procent geen lid van enig kerkgenootschap of club. Die het wel zijn, zijn orthodox, liberaal of iets anders. Dertien kerkgenootschappen, veertien ongelukken, zou je bijna zeggen. Het CIDI verdedigt Israël, maar gaat niet over ons. Iedereen is zijn eigen woordvoerder. Maar volgens de briefschrijvers zorgen juist die dus niet bestaande ‘woordvoerders’ voor problemen met hun geOH over antisemitisme. Daarom is dat er niet, zoals ook Lody van de Kamp steevast stelt. Althans, antisemitisme zou er niet zijn zonder het graag gedragen slachtofferschap van Joden zélf.

Dat loopt inderdaad parallel met ‘verkrachters bestaan enkel dankzij meisjes met te korte rokken.’ Het is hún schuld. Het verschil is wél dat aanranders nooit achteraf zeggen dat de aanklacht ‘georchestreerd is’ door woordvoerders, zoals Benali deed. Ofwel: als te veel vrouwen iemand een viezerik vinden, is dat een complot. Zelf deed-ie immers niks verkeerds. Vreemd complot dan, waar de eeuwig ruziënde NIW en CIDI het ditmaal eens zijn. Wat ons breng op stelling drie.

3. ‘Stuiten Joden op kritiek, dan zijn ze zelf hun beste antipubliek.’

Vrij vertaald: waar Joden collectief worden aangevallen, slaan ze vervolgens elkaar de hersens in. Dit is al eeuwen zo. Blijkbaar mediterrane cultuur. Of, net zoals bedreigde beesten in een kooi, een reflex op die kooi. Niet het talmoedische, opbouwende ‘tegenspraak brengt ons verder’, maar het afbrekende ‘elkaar vliegen afvangen brengt ons vooruit’. En dan val je de tekenaar Oppenheimer af. Want niemand, zeker Benali niet, wist dat hij Jood was. Meneer Cohen toch, dat had ik nooit achter u gezocht!

Want dát is wat je aanricht als je een domme schrijver spaart, maar medejoden in de beklaagdenbank zet. Waarvan je dan in je columns de naam niet eens noemt. Wat moet dáár een hoop haat achter zitten. En wat hebben de media daarvan genoten. Wat ons brengt op wet vier:

4. ‘Media en kranten berichten, opzet of onwetendheid, slechts enkele kanten.’

Want ja, Joden, koudwatervrees en oud oorlogsijs waar je zó doorheen kan zakken. Het bontst maakte het deze keer dorpsbode Het Parool. Door eerst alleen maar die dronken dommigheid te vermelden en de hele rest aan beledigingen en bagger weg te laten. Door het CIDI onterecht te verwijten nazi-gebaren in de gemeente raad te negeren. Door net te doen alsof Benali wél verweten wordt waar Baudet mee weg komt. Of door als domoor van de dag de zwakke smoesjes over dronkenschap te zien als gedrag van ‘een heer’. Door, alwéér, enkel die dronken domheden te melden als ‘ook weer niet vreselijk wereldschokkend.’ En dan godbetert te eindigen met ‘De oorlog is voorbij.’ Nee, voormalige verzetskrant, de oorlog is allerminst voorbij. Hier niet, elders evenmin. Dat is nu net het probleem. Hetgeen ons brengt op de laatste wet.

5. ‘Nederlandse discussies over de oorlog of Joden (uitwisselbaar) gaan nooit over Amsterdam-West maar binnen de kortste keren over de Westbank’.

En dus, bij uitstek op Facebook, niet meer over Jodenhaat hier, over een bevolkingsgroep waarvan de kleuters vanaf de kindercreche tegen hekken aankijken, waar je geen keppel kan dragen in bepaalde buurten zonder een kei naar je kop te krijgen, nee, meteen over het Midden-Oosten. Wonen ook Joden immers. En zoals bekend is alle Joodse ellende in de wereld de schuld van mevrouw Flesschendrager uit Buitenveldert, die ook nog eens neefjes heeft wonen in Netanya, Israël. Need I say more?

Daarom introduceer ik hier de afgeleide beschuldiging. Bij bankovervallen beginnen we voorrtaan over de mafia van Moskou. Die is de oorzaak. Bij rellen in Amsterdam-West over de bezetting van Westelijk Afrika door Marokko. Dat land is de schuld. Bij trubbels met Turken over de Armeense genocide. Daar is alle ellende mee begonnen.

Zal je eens zien hoe mensen dan opkijken. Deze laatste wet maakt dan ook alle vorige overbodig. Want als het toch allemaal aan Israël ligt, pleit dat elke hater of hufter vrij. Dat is niet eens meer een wet maar een zure werkelijkheid: zulke discussies in een Nederland waar de oorlog niet over is en het onderhuidse schuldgevoel over de sjoa handig wordt aangevuld door Arabische arrogantie, zijn altijd zinloos. Zie ik u nog, op 4 mei?

Lees ook:
Eindtijd – column Paul Damen

Het begon met een optocht. ‘Duizenden mensen hebben in Irak de dood herdacht van de Iraanse generaal Soleimani’. Een jaar geleden omgekomen bij een Amerikaanse drone-aanval. Weinig onschuldig, die optocht: ‘Uit vrees voor wraakacties van Iran stuurde de VS een nucleaire onderzeeër naar het gebied en heeft bommenwerpers laten overvliegen’. 

Logo Maror.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.

Categorie: |

Home » Nieuws » De wetten – column Paul Damen