Er was licht en duisternis – gastcolumn Flory Neter

Voorvrouw Flory Neter van het Verbond Belangenbehartiging Vervolgingsslachtoffers (VBV) schreef deze week een boodschap haar leden. Dat deed ze naar aanleiding van de oorlog in Israël, die zij en haar achterban met veel afgrijzen hebben gevolgd.

‘Hoe vaak ben ik de afgelopen dagen niet begonnen met het schrijven van een column om u een hart onder de riem te steken, om een baken te zijn in deze hartverscheurende duisternis. Maar ook ik word heen en weer geslingerd van de ene emotie in andere. Ook ik ben opgegroeid met de leus dat Israël altijd de veilige haven is en vanuit dit oogpunt de enige plek op aarde waar je als Jood veilig bent. Niet dus.

Krochten

Rutte, nieuwe verkiezingen, lastige jongeren, antisemitisme en nog zo wat van die ontegenzeggelijk belangrijke factoren. Wat wij niet in de gaten hebben, is hoe het kwaad zich verspreidt en kronkelt in de krochten van het internet en in de hoofden van mensen waarin zich geen hersens maar vitriool lijkt te zitten.

De Israëlische regering heeft het belang van de staat ingeruild voor een pakket eigen belang dat zijn weerga niet kent en daardoor het zicht kwijt is geraakt op het echte gevaar. En zó kon het gebeuren dat op zaterdag 7 oktober in het zuiden van Israël een pogrom plaatsvond dat een exacte kopie is van zoals wij die kennen in Europa. Ik hoef daarbij niet in details te treden, want wij kennen het veelkoppige monster. Op het moment dat ik dit schrijf loopt mijn beeldscherm vol met ellende.

Waarheid of leugen?

Mijn dochter is zojuist ingecheckt om met El Al terug te vliegen naar Tel Aviv, waar zij moet werken en waar haar gezin woont. Ik stuur grappige WhatsAppjes en mijn hart doet pijn. Ik weet dat mijn gevoelens collectief zijn. Een vriend stuurt de hele dag artikels uit kranten en andere media. Ik lees het en voel me machteloos. Herkent u dit? Je kijkt naar beelden, je luistert naar teksten en je weet niet meer wat waar is en wat niet.

Is het waar, zoals Netanyahu zegt, dat elementen die niet op hem hebben gestemd de poorten van de hel voor Hamas hebben geopend? Is het waar dat Netanyahu al vanuit Egypte was gewaarschuwd voor al deze ellende maar zo met zijn eigen problematiek bezig was dat hij blind was voor wat zich in zijn achtertuin aan het afspelen was?

Wat weten wij op dit moment nog van de echte feiten en achtergronden die, als dit is afgelopen is, ontegenzeggelijk een onthutsende waarheid zullen onthullen? Voorlopig volgen wij het nieuws, huiveren bij hetgeen wij zien, worden wij pislink als een stuk onverlaat (onherkenbaar door z’n hoody) ergens een Israëlische vlag neerhaalt.

Joods-Palestijns overleg

Meer dan veertig jaar geleden participeerde ik in het zogenoemde ‘Joods-Palestijns overleg’. Na vier jaar ben ik gestopt, omdat de Palestijnse deelnemers nog steeds het woord Israël niet over hun lippen konden krijgen. Gisteren en eergisteren zag ik Radi Suudi op de buis. Hij was destijds een van de Palestijnse deelnemers. Na al die tussenliggende jaren verkondigt hij nog steeds dezelfde riedel. Wat een geestelijke armoe. Ik verbaas mij over mensen die vinden dat Israël disproportioneel geweld gebruikt om haar bestaan te garanderen. Is een pogrom dan niet disproportioneel?

U bent van mij geen politieke beschouwing gewend en dit is ook niet als zodanig bedoeld. Ik weet dat er zich onder onze mensen vogels van velerlei pluimage bevinden, maar binnen die verscheidenheid staat Israël centraal. Wat je mening daarover ook moge zijn het blijft een onlosmakelijk deel van onze ziel. Wij blijven elkaars hand vasthouden.’

Gastcolumnist Flory Neter is voorzitter van het VBV