Het kan altijd nog erger – column Harry Polak

Na het schrijven van Harry Polak’s vorige column is de situatie in Israël en Gaza verslechterd. Hij maakt de balans op. Vooral de media berichten erg tegenstrijdig, vind hij. Daarnaast hebben Joden en gewone Israëli’s het buiten Israël moeilijker vanwege de beelden uit Gaza, die woede bij niet-Joden oproepen. Het kan altijd nog erger.

Israël kan niks goeds meer doen, vinden velen door de heftige berichten en vooral de beelden uit Gaza. Frankrijk, Canada, Malta en anderen hebben al bekendgemaakt dat ze de staat Palestina gaat erkennen. Tal van landen zijn de hen voorgegaan. De Engelsen aarzelden aanvankelijk, doch zijn er nu ook toe bereid, tenzij Israël de oorlog stopt. Italië gaat er slechts toe over als alles is geregeld om te komen tot reële staatsvorming. Dat betekent dat er een door de Palestijnen aanvaarde regering moet zijn die effectief het gezag kan uitoefenen over een omschreven grondgebied.

Griekse haven

Israëli’s en ook Joden buiten Israël ondervinden de akelige gevolgen van de uiterst negatieve beeldvorming over Israël. De afkeer en zelfs haat jegens de Joodse staat heeft ongekende hoogten bereikt. Een Israëlisch cruiseschip kon niet afmeren in een Griekse haven vanwege de protesten aan wal. Een Israëli is een stuk van zijn oor kwijtgeraakt nadat hij werd aangevallen door een Syrische vluchteling in Griekenland. Frans-Joodse kinderen werden uit een Spaans vliegtuig gezet omdat ze Hebreeuwse liedjes zongen.

De lijst van incidenten is veel langer. En in Washington werden dit voorjaar twee medewerkers van de Israëlische ambassade, gedood door iemand die ‘Free Palestine!’ riep.

Aangevallen

Van een Israëlische schoonzoon hoorden we dat Israëli’s in Amsterdam in een podcast vertelden dat de situatie in daar voor hen steeds akeliger wordt. Ze verwachten dat zij over enige tijd hun biezen zullen moeten pakken om elders een normaal leven te kunnen leiden. Diezelfde schoonzoon maakte overigens begin vorig jaar in Amsterdam mee dat hij bijna werd aangevallen toen hij Hebreeuws sprak, omdat hij een telefoontje kreeg zijn moeder uit Israël. Zijn broer, die erbij was, trok hem weg om erger te voorkomen.

Geen Hebreeuws

Al een tijd wordt Israëli’s aangeraden om in de openbare ruimte in het buitenland zo min mogelijk onderling Hebreeuws te spreken. Hun Israëlische identiteit kunnen ze maar beter zo veel mogelijk verbergen om gedonder te voorkomen. Onderduiken dus. Het is wel lastig als je als Israëli met kleine kinderen reist, want die spreken vaak niet meer dan Hebreeuws.

Catalonië

Wij gaan binnenkort onze middelste dochter met haar gezin in Barcelona opzoeken, dus we zijn benieuwd of wat we gaan meemaken. We reizen op een Nederlands paspoort, maar wel met een Israëlische permanente verblijfsvergunning erin. We houden ons gedeisd en zullen ons maar niet storen aan de Palestijnse vlaggen in de Catalaanse hoofdstad.

Stukken

Onlangs las ik op diverse plekken (zoals bij Joop.nl en op Nieuw Wij) dat je het Joden niet kwalijk moet nemen dat zij zich zo ontzettend misdragen. Door de Holocaust zijn ze niet geheel toerekeningsvatbaar. Ze zijn zo getraumatiseerd dat ze geen normale kijk meer op de werkelijkheid hebben, aldus de schrijvers van deze stukken. Het doet me denken aan de vroegere Sovjet-Unie, waar degenen met een andere mening opgesloten werden in een psychiatrisch ziekenhuis.

Nog idioter was een ander stuk op Joop.nl waarin een serieus pleidooi werd gehouden om Israël binnen te vallen teneinde Palestijnen te bevrijden. Immers, de NAVO heeft indertijd Servië bestookt tijdens de Joegoslavië-crisis. Je vraagt je af wat er na de genocide-beschuldiging nog meer over Israël en Joden uitgestort kan worden. 

Ultra-rechts

Maar Israëli’s kunnen er ook wat van. In het ultra-rechtse kamp van Smotrich en Ben-Gvir plus de rechtervleugel van de Likud-partij buitelt men over elkaar heen als het gaat om plannen om Gaza en Judea plus Samaria (de Westoever) te verjoodsen. Het is gefundenes Fressen voor alle Israëlhaters. Trouw plaatste de radicale uitspraken op een zwarte voorpagina van de zaterdagkrant. Met zulke Israëli’s heb je geen vijanden meer nodig. Ze bieden de munitie voor Israëlhaat op een presenteerblaadje.

GHF

Het kan nog erger. Onlangs werd een Amerikaanse ex-militair geïnterviewd door de BBC. Hij was ervan getuige geweest hoe zijn collega-beveiligers van de GHF, de nieuwe voedseldistributeur in Gaza, plus soldaten van het Israëlische leger gericht op wachtende ongewapende Gazanen schoten. De GHF kwam daarna met een stellige ontkenning. Plus dat werd gezegd dat de betrokkene was ontslagen wegens ongepast gedrag. Er waren eerder van dit soort getuigenissen van onmiskenbare oorlogsmisdaden, doch die waren anoniem.

Alkhatib

De informatie in de media is ronduit tegenstrijdig. Je krijgt er geen vat op. Hamas heeft er natuurlijk alle belang bij om Israël zo slecht mogelijk af te schilderen. Anderzijds gaan er allerlei dingen mis aan de Israëlische kant. God zij dank zijn er ook Palestijnen zoals Ahmed Alkhatib, die Hamas tot op het bot haat en vrede wil tussen Palestijnen en Israëli’s. En het Verbond van Progressieve Nederlandse Joden roerde zich in het openbaar zich met de verzuchting dat het zo niet langer kan.