Het is Poeriem en dat merken we…

Het is weer Poeriem! Van zaterdagavond tot zondagavond staat het anders zo serieuze Jodendom in het teken van grappen, verkleedpartijen en veel, heel veel drank… En lekkers, in de vorm van Hamantaschen en Hamansoren, zoete lekkernijen die ook vaak naar vrienden worden gebracht.

Natuurlijk is er ook ernst, maar zelfs die is anders dan anders: in sjoel wordt de Megilat Esther voorgelezen. Het is een bekend verhaal: iemand heeft de pest aan Joden en wil hen uitroeien. In dit geval gaat het om Haman, de vertrouweling van de Perzische koning Achasjveros. Hij vindt het maar niks dat Joden niet voor hem buigen als hij voorbij komt. Nu mogen Joden dat helemaal niet (behalve tijdens de Hoge Feestdagen en dan nog alleen voor de Eeuwige), maar weet die Haman veel van z’n gezond. In sjoel wordt elke keer als de naam ‘Haman’ wordt voorgelezen, lawaai gemaakt, veelal met ratels, maar andere vormen van lawaai zijn ook toegestaan…

Mordechai, een Jood die in de Perzische hoofdstad Sjoesjan woont, hoort over de plannen van Haman en zint op een manier om hem tegen te houden. Nu is zijn nichtje en pleegdochter Esther enige tijd daarvoor koningin van Perzië geworden, na een schoonheidswedstrijd die de koning had uitgeschreven.

Mordechai vertelt Esther over de plannen van Haman en zegt haar dat zij dit aan de koning moet vertellen. Zij wil aanvankelijk niet, want wie ongevraagd bij de koning komt, riskeert zijn leven. Maar Mordechai overtuigt haar door te zeggen dat als Haman zijn zin krijgt, ook zij niet zal overleven.

Esther nodigt de koning en Haman uit voor een feestmaal en daar vertelt zij de koning wat Haman van plan is. De koning wordt woedend en laat Haman en al zijn zonen ophangen. De Joden zijn gered en Esther bepaalt dat deze dag tot het einde der tijden een feestdag zal zijn die door alle Joden moet worden gevierd.