Is Raoul Heertje een antisemiet? – column Awraham Meijers

Awraham Meijers
Facebook

Afgelopen week was ik in de Amsterdamse Amstelkerk vanwege een optreden van de grappige Israëlische (Nederlandstalige) stand up comedian/zangeres Smadar Morag en haar muzikale vriendinnen; Maaike Widdershoven, Yardeen Roos en Anne-Mieke Ruyten. Talentvolle meiden zijn het. Het publiek was terecht dolenthousiast. Er was ook een verrassingsoptreden van de in Mokum en Amsterdam-Noord wereldberoemde zangeres van het levenslied (ik noem het bij voorkeur levensleed) Joki Beerendonk. Zij is in het straatbeeld bekend als JokiKaraoki – met haar feestelijk verlichte paarse Canta-autootje. Toffe meid die Joki! Mooie avond was het.

Het is leuk dat, als ik in mijn woonplaats naar theater of bioscoop ga, meestal bekenden zie. Vooral als het een ‘Joods thema’ betreft. Kleine stad, wat dat betreft. Ook in de Amstelkerk was het een feest der herkenning. Een oud-collega van Joods Journaal (†) vroeg hoe het met mij gaat. “Gaat goed, hoor. Prima!” Ik zag een Facebook-vriend, een collega knikte naar me, ze zwaaide en riep iets. Iemand tikte op mijn schouder en zei dat hij altijd mijn stukjes in het NIW leest. Ik was vereerd, aangezien mijn laatste column medio 2014 in dat weekblad verscheen.

Toen ik uit de garderobe kwam ving ik een gesprek op tussen twee vrouwen en een man:

“Nou volgens mij is die Heertje een groot gotspeponem, vind ik tenminste wel.”
“Mee eens. Volgens mij deugt dat soort mensen niet die hun eigen nest bevuilen.”
En hij wordt er nog voor betaald ook. De linkse NOS is gewoon antisemitisch, dat merk je toch aan alles. Ze haten Joden en Israël. Wat vinden jullie?
“Die Raoul Heertje is net zo antisemitisch als die linkse herrieschoppers van het Journaal. Anders doe je zoiets niet. Mooi zootje.”
Dat zo’n vent hier nog durft te wonen. Palestina is beter voor hem. Gewoon opdonderen dat soort lui.”

Het diepzinnig trio was dus boos op de NTR-reportageserie ‘Het Israël van Heertje en Bromet’. Ik noteerde het boosgesprek in mijn schriftje.

Als columnist ben ik wel wat gewend op het gebied van haat, zowel verbaal als via e-mails, aangezien niet iedere lezer het eens is met de opiniërende stukkies. Vooral lieden die van mening zijn dat – in hun ogen – negatief commentaar op Israël een misdaad is, laten graag van zich horen. Het is opvallend dat degenen die er zelfs niet over peinzen om naar Israël te emigreren bijzonder gevoelig voor kritiek op Israël zijn. Van dit soort mensen krijg ik soms haatmails binnen. Onder andere vanwege mijn weigering om voor de Israëlische politiek, onder leiding van de echtgenoot van Sara Netanyahu, te klapplaudisseren en vanwege mijn standpunt over de anti-democratische invloed van ultra-orthodoxen op het dagelijkse leven van de Israëliërs. Aldus maak ik kennis met de woede der getergde salonzionisten uit comfortabel Nederland.

(Ik hoorde trouwens pasgeleden uit de mond van oud-CIDI-directeur Ronny Naftaniel dat er in de laatste vijf jaar tussen de zestig en 85 Nederlanders op aliya zijn gegaan. Naftaniel: “Er komen momenteel meer Israëliërs naar ons land dan Nederlanders die op aliya gaan.”)

Stand up comedian/schrijver Raoul Heertje en programmamaker/cineast Frans Bromet gingen niet naar Israël om een feestelijk en ombekommerd manifest samen te stellen. Zij gingen die kant uit met als doelstelling een eerlijke documentaire maken waarin de visie van uiteenlopende bewoners van Israël en de bezette gebieden aan het woord komen. Raoul heeft ooit in Israël gewoond, kon daar niet wennen en keerde na drie jaar terug. Intussen had hij daar wel een netwerk van interessante mensen, waar hij in het kader van ‘Heertje en Bromet’ een beroep op kon doen. Het resultaat is een redelijk objectieve en integere serie, waar ik af en toe met plaatsvervangende schaamte naar zat te kijken, om even later ontroerd te worden als een Palestijnse en een Israëlische vader, die beiden een kind verloren tijdens gewelddadigheden, een verbond met elkaar hadden gesloten; ze rouwen samen om het verlies van de kinderen. Prachtig!

Huiveringwekkend was het geschreeuw van enge nationalisten die (uiteraard) ‘gewapend’ met Israëlische vlaggen, verwensingen en vervloekingen uitkraamden tegen de groep Joden en Palestijnen die gemeenschappelijk Joodse en Palestijnse doden herdachten. Deze mensen proberen de kloof tussen beide volkeren te dichten.

Uiterst pijnlijk waren de woorden van de internationaal bekende schrijver Etgar Keret, die vertelde over keiharde instructies voor militairen bij doorlaatposten. Zij moeten daar Palestijnen op vernederende wijze behandelen. Stuur ze desnoods na uren wachten terug. Dat zal ze leren. Aardig zijn is een teken van zwakte. Keret had moeite om dit te vertellen, het was dapper dat hij het toch deed. Naast veel goedwillende mensen de chronisch woeste ultra-orthodoxen, waarvan een bij de Klaagmuur riep dat nergens staat geschreven dat je niet mag doden. Tja.

Nee, Raoul Heertje is natuurlijk geen antisemiet! Hij is begaan met het lot van zowel Joodse Israëliërs als Palestijnen. En dat is mooi.

Logo Maror.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.

Categorie: |

Home » Nieuws » Is Raoul Heertje een antisemiet? – column Awraham Meijers