Joodse impresario wegbereider punk

Welke nette Joodse jongen houdt er nu van punk? Danny Fields, geboren als Daniel Henry Feinberg, opgegroeid in Queens in New York, hield er niet alleen van, hij zorgde dat punkbands als The Ramones en The Stooges in beeld kwamen bij platenlabels; hij kreeg tijdschriften zo ver om de toen nog relatief onbekende punkers op hun omslag te zetten.

Hij werd nooit een topfunctionaris in de muziekindustrie, maar werkte als pr-manager, woordvoerder voor muzikanten en als manager. Hij had een goed instinct voor wat nieuw en interessant was. Voor veel van de jonge punkers was hij een mentor en hij gaf hun jaren, soms decennia de tijd om succesvol te worden. Hij geldt in de muziekindustrie nog steeds als iemand met een vooruitziende blik en een goed ontwikkeld gevoel voor nieuwe trends in de muziek.

Om zijn veelzijdigheid en vele gezichten in de muziekwereld noemt Steven Lee Beeber, auteur van “The Heebie Jeebies at CBGB’s: A Secret History of Jewish Punk”, Danny Fields ‘de Zelig van de punk’, verwijzend naar de hoofdpersoon van de gelijknamige Woody Allen film, die als een kameleon door het leven gaat.

Hij studeerde aan de Harvard Business School, maar verliet deze al na een jaar om in New York te gaan wonen, waar hij zich onderdompelde in de ‘scene’ van Greenwich Village in de vroege jaren 1960. Hij raakte bevriend met figuren als Andy Warhol en Lou Reed, werd pr-manager voor bands als de Doors en Cream, ontdekte Iggy Pop en de Stooges en was manager van de Ramones.

Documentaire

Eind september gaat in de Verenigde Staten een documentaire in première over deze bijzondere persoonlijkheid in de Amerikaanse muziekindustrie. De titel is “Danny Says”, naar een nummer van de Ramones dat inderdaad over hem gaat. De documentaire besteedt ook aandacht aan Fields’ Joodse identiteit. Hij groeide op in een min of meer praktiserend Joods gezin. Er is te zien hoe Fields naar een video kijkt van zijn bar-mitswe feest en zegt: “Is dat niet vreselijk gênant?”

Maar zijn leven en carrière werden uiteindelijk bepaald door een bezoek aan Detroit in 1968, waar hij naar een nieuwe band kwam luisteren: de Stooges. Hij viel meteen voor de harde, zware en volgens hem niet-Joodse ‘sound’. Hij voelde zich aangetrokken tot de macho-cultuur van Detroit die in sterk contrast stond met de Joodse cultuur in New York. Fields werkte met de Stooges tot de band uit elkaar viel in de vroege jaren zeventig.

Een paar jaar later ontdekte hij de Ramones, een groep in het zwart geklede punkers, die net als hij afkomstig waren uit de buurt Forrest Hills in Queens. Bij hen voelde hij zich thuis, want ze hadden gevoel voor humor en een wat ironische benadering van punk. De band was ook in ander opzicht dicht bij huis. Zanger Joey Ramone werd geboren als Jeffrey Hyman en drummer Tommy Ramone (geboren als Thomas Erdelyi) was de zoon van Hongaars-Joodse overlevenden van de sjoa.

Fields’ hoogtijdagen in de muziekindustrie zijn voorbij, maar hij wordt nog steeds geprezen. Sommigen menen zelfs dat de Amerikaanse punk nooit zou zijn ontstaan zonder hem.

Volgens auteur Beeber, aan wiens boek informatie voor dit artikel is ontleend, bleef Fields “in zijn hart altijd een nette Joodse jongen, die de belichaming was van het gelijktijdig afwijzen en omarmen van de Joodse cultuur in New York.”