Kibboets is terug van weggeweest
De kibboets is terug van weggeweest. Steeds meer Israëlische gezinnen trekken van de steden naar kibboetsiem op het platteland om daar een nieuw leven op te bouwen. Ze zijn vooral populair bij jonge gezinnen die op zoek zijn naar groepsgevoel en goedkoper wonen. De leefgemeenschappen leken het circa 25 jaar terug niet te gaan redden. De Israëlische financiële crisis van midden jaren tachtig zorgde ervoor dat mensen naar de stad trokken, op zoek naar werk. Het tij keerde langzaamaan in 2007 en sindsdien trekken mensen terug naar de kibboetsiem.
“De kibboets is in de afgelopen twintig, dertig jaar veranderd”, zegt deskundige Shlomo Getz van de universiteit van Haifa. “Tegenwoordig is het collectief er minder belangrijk en is het steeds individualistischer geworden in de kiboets. Het is minder socialistisch geworden en staat dichterbij de kapitalistische manier van leven. Maar nog steeds is het gemeenschapsgevoel in de kibboets erg groot.” Volgens Getz voelen jongeren zich aangetrokken tot deze levenswijze, die hen meer eigen vrijheid geeft en tegelijkertijd zorgt voor geborgenheid. “Dat laatste missen ze in de steden”. Mensen die in een kibboets geboren zijn en later naar de stad verhuisden, gaan nu weer terug naar hun geboorteplek, zo lijkt het.
De eerste kibboets, Degania Alef, werd in 1910 opgericht door Joodse Palestijnen, tien jaar voor het begin van het Britse mandaat over Palestina. De kibboetsiem waren de oogappel van het overwegend socialistische en voluntaire Joods-Palestijnse bestuur, vanwege de verregaande toepassing van socialistische principes. Dit vooral ook in vergelijking met de meer coöperatieve mosjav. Na de onafhankelijkheid van Israël, in 1948, namen vooral de mosjavs grote groepen Joodse vluchtelingen uit de Arabische wereld op.
De ideologische grondslag voor het kibboets-model komt onder meer van de sociaal-anarchist Peter Kropotkin en diens concept van het ‘industriële dorp’. Dit was een kleine modelgemeenschap waarin industrie en landbouw moesten samen gaan. Andere invloeden komen van schrijver Leo Tolstoj (terugkeer naar de natuur), Gustav Landauer (organische opbouw van de gemeenschap) en Martin Buber, die de ideeën van Landauer combineerde met Joods nationalisme [dv].
