Loze beloften – column Hanneke Gelderblom
“Wilt u in Nederland minder, minder, minder Marokkanen, dan gaan we dat regelen.” Deze inmiddels beruchte uitspraak deed kamerlid Wilders in 2014 voor de tv-camera in een café op loopafstand van het Haagse stadhuis toen de uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen bekend waren. Op dat moment langs het café lopend, hoorde ik zijn aanhang juichen. Het is inmiddels ruim vijf jaar geleden dat hij deze loze belofte deed.
Velen waren onmiddellijk overtuigd dat deze uitspraak een vorm van discriminatie is en deden aangifte. Immers, artikel 1 van onze grondwet luidt: ‘Allen die in Nederland wonen worden gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan’.
Eindeloos gepraat of Marokkanen onder het begrip ‘ras’ vallen of ‘onder welke grond dan ook’ doen er niet zoveel toe. Het feit is en was dat talloze hier in Nederland geboren kinderen met een Marokkaanse opa en oma, huilend van school thuiskwamen en vroegen of ze nu weg moesten.
Inmiddels zijn we ruim vijf jaar verder en nog steeds is niet echt duidelijk of mensen die dit soort uitspraken doen discrimineren en daarvoor gestraft worden. In eerste instantie is Wilders na heel veel procesdagen, waarmee hij gratis campagne-voordeel oogstte, veroordeeld maar hem is geen straf opgelegd.
Het mag niet maar je krijgt geen straf. Een Salomonsoordeel, zou je kunnen zeggen.
Wilders houdt tot vandaag vol dat de rechtszaak die tegen hem is aangespannen een politiek proces is. Dat hij als gekozen politicus het recht heeft dit soort uitspraken te doen.
Kortom: de grens tussen vrijheid van meningsuiting en niet mogen discrimineren geldt voor hem niet.
Politici hebben dankzij de regeling van parlementaire onschendbaarheid iets meer rechten dan gewone Nederlanders voor hun uitspraken in het parlement. Zich aan de wet houden geldt voor iedereen in Nederland. Ook voor Wilders is de vrijheid van meningsuiting niet zonder grenzen.
Extremistische figuren beschikken over de beste advocaten in Nederland. En zowel uiterst links als uiterst rechts zijn permanent bezig de grenzen van de vrijheid van meningsuiting en het recht op demonstreren te verkennen en waar mogelijk op te rekken. Daarnaast verkondigen nieuwe rechtse politici als Thierry Baudet, met de niet onbekende advocaat Theo Hiddema als zijn tweede man in de Tweede Kamer, ‘dat wat de rechter zegt ook maar een mening is’ en dat dat belachelijke strafwetsartikel 137 – groepsbelediging of aanzetten tot haat – beter geschrapt kan worden .
Ik vind dat gevaarlijke uitspraken die onze democratische basisprincipes trachten opzij te schuiven. Juist de rechter is volstrekt onafhankelijk. Hij is degene die bij een conflict tussen vrijheid van meningsuiting en het verbod op discrimineren de grens tussen deze twee grondrechten bewaakt. Wie dat niet langer erkent of er vraagtekens bij plaatst zet een stap richting dictatuur. Steeds opnieuw blijkt dat zo’n gekozen dictator in wording vervolgens geen kritiek of inspraak meer duldt en als eerste de onafhankelijkheid van de rechter aan de kant zet. Zie Maduro, zie Erdogan, zie Orbán.
Bij het hoger beroep over de uitspraak in Wilders’ minder, minder, minder Marokkanen-zaak wordt nu ineens beweerd, dat de vorige minister van Justitie Ivo Opstelten invloed heeft uitgeoefend op het Openbaar Ministerie (OM). Laten we even de feiten op een rijtje zetten:
– Het is natuurlijk best ongewoon dat er een rechtszaak wordt aangespannen tegen een gekozen politicus.
– Dat er daarover een oriënterend gesprek is geweest tussen de toenmalige minister van Justitie Opstelten en het OM, lijkt mij daarom een doodnormale zaak.
– Dat een ambtenaar, die niet bij dat gesprek aanwezig was, nu suggereert dat er sprake was van ‘invloed uitoefenen’, is een aanwijzing dat er op ministerie van Justitie van alles loopt zoals het niet moet.
– Dat advocaat Gert-Jan Knoops in het Hoger beroep hard op dit punt ingaat is wat advocaten doen.
– Echter, journalisten horen de feiten te melden. Dat zij het verschil niet meer kennen tussen overleg voeren en beslissende invloed uitoefenen is ernstig. Het lijkt meer op poneren van een mening dan op het melden van feiten. Bij een overleg laat je immers de andere partij wel zijn eigen gang gaan. De onafhankelijkheid van het OM en de rechter staan dus niet ter discussie, maar dat wordt wel gesuggereerd.
Wilders in de Obrechtsjoel
Tijdens de afgelopen verkiezingscampagnes hebben diverse politici en ook ministers synagogen bezocht. Wilders was samen met zijn PVV-maatjes in de Obrechtsjoel in Amsterdam en sprak mooie woorden over het bestrijden van antisemitisme. Of hij werkelijk bereid is iets te doen wat van belang is voor de Joodse gemeenschap, zal binnenkort blijken wanneer de Partij voor de Dieren voor de tweede keer gaat proberen de rituele slacht in Nederland verboden te krijgen.
In 2011 steunde de PVV het eerste voorstel vanwege de islamitische slacht. Het werd in de Tweede Kamer aangenomen maar in de Eerste Kamer verworpen. Veel Joodse Nederlanders ervoeren de keuze van Wilders toen als een dolksteek in de rug. Of zijn hartelijke woorden in de Obrechtsjoel in februari van dit jaar iets waard zijn of door zijn moslim-afkeer opnieuw een lege belofte zullen blijken, weten wij binnenkort.
Lees ook:
Wilders bezoekt de Obrechtsjoel. In februari van dit jaar deed PVV-voorman Geert Wilders de Amsterdamse Obrechtsynagoge aan voor een zogeheten werkbezoek. Met zijn komst wilde de politicus de Joodse Nederlanders steunen. Jonet.nl kreeg de primeur van dit bezoek.
Lees ook:
De Partij voor de Dieren komt opnieuw met een initiatiefwetsvoorstel voor een verbod op de rituele slacht. Als het aan PvdD-voorvrouw Marianne Thieme ligt, wordt het koosjere en halal-slachten aan banden gelegd. In de Tweede Kamer lijkt zich een meerderheid voor het wetsvoorstel af te tekenen omdat de VVD er niet onwelwillend tegenover staat. De Raad van State is echter negatief over het voorstel.
Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.
