Moslims en Israël, verschillen in geografie – gastcolumn Awi Cohen

Volgens Awi Cohen is er een duidelijk onderscheid te maken tussen hoe moslims in de moslimwereld met het conflict tussen Israël en de Palestijnen omgaan en hoe hun broeders dit doen die in het westen wonen. In westerse landen wordt bijvoorbeeld massaler gedemonstreerd tegen Israël dan in moslimlanden, onder meer omdat daar meer restricties zijn.

Wat opvalt aan de wereldwijde protesten tegen Israël vanwege de huidige Gaza-oorlog, is dat die protesten in het westen omvangrijker zijn dan in de islamitische landen. De grootste demonstratie in het westen vond eind vorig jaar plaats in Londen, met minstens honderdduizend demonstranten. In de moslimwereld kwam Istanbul het verst, met enkele tienduizenden demonstranten. Nu zijn demonstraties in die landen nooit helemaal vrij, maar tegen Israël was dit vaak wel mogelijk.

Een aantal regeringen van moslimlanden is opvallend terughoudend. Ook lijkt Saoedi-Arabië nog steeds bereid om een vredesverdrag met Israël te sluiten – vorige week werd bekend dat beide landen hun gesprekken daartoe hervatten. Bahrein, Marokko, Turkije en de Verenigde Arabische Emiraten hebben niet eens hun ambassadeur uit Tel Aviv teruggetrokken. Maar hoe is dat te verklaren?

Moslimfundamentalisme

Allereerst is er het moslimfundamentalisme, dat gelukkig op zijn retour is. De eerste belangrijke reden is dat terreurbeweging Islamitische Staat militair is overwonnen – dat moet nog gebeuren met Hamas. De tweede belangrijke reden is dat moslimfundamentalisme de islamitische wereld niet vooruit heeft geholpen, maar juist de vernieling in. Denk aan de burgeroorlogen in Afghanistan, Algerije, Irak, Jemen, Libië en Syrië. Die hebben miljoenen doden, gewonden en vluchtelingen veroorzaakt en niets goeds gebracht. Dat zien veel moslims nu wel in. Ook lijkt er sprake te zijn van de-radicalisering.

Iran

In het verlengde daarvan speelt de rol van het nog altijd moslimfundamentalistische Iran in de huidige oorlog tussen Israël en Hamas. Teheran is zwaar betrokken in dit conflict. Het geeft geld en wapens aan Hamas, Hezbollah en de Houthi’s. Iran is sjiitisch, en de soennitische landen hebben daar vanouds een vijandige verhouding mee. Het regime heeft tegenwoordig ook sterke banden met andere anti-westerse landen zoals Rusland, China en Noord-Korea. Zeker sinds de Oekraïne oorlog werken ze steeds nauwer samen. Hun desinformatie richt zich vooral op de westerse landen. Bovendien was Moskou altijd al een steunpilaar van de Palestijnen. Sterker nog, de Russische geheime dienst heeft in de jaren zestig de Palestijnen ‘gelanceerd’ als volk, compleet met een eigen vlag.

Palestijnen

Hoewel verreweg de meeste mensen in de islamitische wereld nog achter de Palestijnen staan, is de liefde wel sterk bekoeld. Een belangrijke factor is de voorkeur van de grote meerderheid van de Palestijnen voor een gewelddadige oplossing. Ze blijven dromen van de vernietiging van Israël. Daarom worden terreur en jihad nog altijd bejubeld.  Zoals gezegd hebben veel andere moslims daar nu wel genoeg van.

Een tweede reden is dat daardoor alle politieke en financiële steun die de Palestijnen bijna tachtig jaar hebben gekregen, voor niets is geweest. Het geld is trouwens vooral bij de corrupte Palestijnse leiders terecht gekomen. Sommige Hamasleiders zijn inmiddels miljardair. De Palestijnse Autoriteit krijgt daarom vrijwel geen cent meer uit de Arabische landen. Het zijn enkel de Westerse landen die nog geld aan Abbas en co. geven.

Khulood Salman, een inwoner van de Emiraten beschreef het treffend op X: ‘Sinds Hamas in 2007 de controle over de Gazastrook overnam, leven de Palestijnen in erbarmelijke omstandigheden, door corruptie en diefstal van geld en hulpgoederen. Van tijd tot tijd brengt Hamas hen in een felle oorlog met Israël, volgens de wensen van het regime in Iran.’

Het westen

Voor veel moslims die in het westen wonen, liggen de zaken anders. Het ‘Palestinisme’ is een belangrijk onderdeel van hun gemeenschapsgevoel en identiteit – dat laatste geldt trouwens ook voor linkse en rechtse antisemieten. Het vormt een uitlaatklep voor vermeende discriminatie van moslims bij dit conflict en hun algemene verongelijktheid met het westen. Daarom gaan ze hier veel massaler de straat op. Tot ook zij tot de realisatie zullen komen dat de breed gedragen Palestijnse wens tot vernietiging van Israël door jihad en terreur de Palestijnen geen steek verder helpt.

Auteur Awi Cohen is bestuurslid Likoed Nederland.