Oudste Hebreeuwse Bijbel nu Unesco-erfgoed
De Codex van Aleppo, één van oudste bekende Hebreeuwse Bijbelhandschriften, is opgenomen op de lijst Memory of the World. Deze dient ter bescherming van het documentair werelderfgoed. De lijst is van de UNESCO, de werelderfgoed-organisatie van de Verenigde Naties en bevat zeker 350 documenten, die symbool staan voor ‘het Werelderfgoed van de Mensheid’.
Het geregistreerde document is een Middeleeuws handschrift van de Tenach. De codex dateert uit 920 en komt uit Tiberias, in het noordoosten van Israël. Destijds gold het voor de Joodse geleerden als het meest gezaghebbende Hebreeuwse Bijbelhandschrift. De codex werd tijdens de eerste kruistocht (1069-1099) uit de synagoge in Jeruzalem gepikt. Via omzwervingen kwam het in de Joodse gemeenschap van Caïro terecht. Volgens de overlevering werd het handschrift in 1375 door één van de zonen van de Joodse geleerde Maimonides naar Aleppo – tegenwoordig in Syrië – gebracht. In 1947 keerde de codex terug naar Israël. Sindsdien heeft het Israël Museum 294 van de 494 bladzijden bewaard.
Het Memory of the World-programma stimuleert het behoud en de toegankelijkheid van het documentair erfgoed. Het beschermingsprogramma wil eveneens bijdragen tot de bewustwording van de waarde van deze documenten. Om op de lijst te komen, moet een document aan allerlei voorwaarden voldoen. Zo moet het geen vervalsing zijn en moet het uniek en onvervangbaar zijn. Verder zijn er nog tientallen andere voorwaarden. Bekende Nederlandse documenten, die op de lijst voorkomen zijn de documenten van de bibliotheek Ets Haim en het dagboek van Anne Frank.
