Rabbijn Herschel Schacter overleden

De legerrabbijn Herschel Schacter was in 1945 aangesloten bij het derde leger van de Amerikaanse generaal George S. Patton. Met het regiment bevrijdde hij op 11 april 1945 concentratiekamp Buchenwald. Zodra hij  hoorde dat de Amerikaanse troepen bezit van Buchenwald hadden genomen, reed hij in een jeep met chauffeur naar het kamp.

Toen Schacter laat in de middag door de poort van het kamp reed kwam er nog rook uit de schoorstenen. Over het kamp hing de lucht van verbrand vlees. Overal lagen doden op de grond. Later zei Schacter over die dag: “Het leek er eerst op dat er niemand meer in leven was.””Daarop vroeg hij aan een Amerikaanse luitenant of er dan ‘helemaal geen levende Joden meer waren?’ De luitenant nam Schacter mee naar het ‘kleine kamp’, een kleiner kamp binnen het grote Buchenwald. Daar lagen mannen op ruwhouten planken van de vloer tot het plafond. Ze keken met angstige ogen naar de man in het onbekende militaire uniform.

“Shalom aleichem, Yidden”, riep rabbijn Schacter met tranen in zijn ogen, “Ihr zint frei!” (Vrede zij met jullie, Joden. Jullie zijn vrij). Hij rende van barak naar barak en riep overal die woorden. Toen hij een stapel ontzielde lichamen passeerde, zag hij een jongen die zich daarachter schuilhield. Het was een kleine jongen, gevangene 17030. De jongen zei later in een gesprek met The New York Times: “Ik kende de uniformen van de Duitsers, maar dit niet en dacht daarom dat het een nieuw soort vijand was.”

Rabbijn Schacter nam de jongen met tranen in zijn ogen in zijn armen en vroeg in het Jiddisch naar zijn naam. “Lulek”, zei het kind. De twee werden vrienden. In totaal ontdekte hij bijna duizend weeskinderen in Buchenwald. Hij regelde samen met rabbijn Robert Marcus hun transport naar Frankrijk, Zwitserland en het Britse maandaatgebied Palestina. Lulek en ook Elie Wiesel maakten deel uit van dit transport.

Rabbijn Herschel Schacter overleed afgelopen donderdag op 95-jarige leeftijd in New York.

Bronnen: NY Times, RD