Rabbijn Menno ten Brink woonde de inhuldiging bij
U zat gisteren in de Nieuwe Kerk bij de inhuldiging van koning Willem-Alexander. Hoe bent u naar de kerk gegaan?
“Ik ben via Schiphol met een bus vervoerd naar de Passengers Terminal Amsterdam op de Piet Heinkade. De parlementariërs werden ikzelf en andere genodigden zoals parlementariërs en andere religieuze vertegenwoordigers we gecheckt. Het was de bedoeling dat het pasje voor de dag klaarlag, maar helaas was dat bij mij niet het geval. Het kostte mij een half uur aan tijd en geregel, maar uiteindelijk kreeg ik de felbegeerde toegangspas tot de ker wel. Vandaar ging ik weer met een bus naar het godshuis, waar ik me tussen de parlementariers bevond. Het was buitengewoon indrukwekkend om via erehagen de kerk binnen te gaan.”
Hoe heeft u de inhuldiging ervaren?
“Het was een indrukwekkende gebeurtenis die je maar eens in je leven meemaakt. Vooral de speech van de nieuwe koning, waarin hij zijn moeder bedankte maakte indruk. Maar ook prinses Amalia maakte indruk, die op een gegeven moment toch wel even moest gapen en haar ogen neersloeg toen ze genoemd werd. Indrukwekkrnd om zo dicht bij alle organen van de democratie te zijn. Bijzonder was ook dat we allen te gast waren bij de vergadering van de Staten Generaal. Echter, we waren ook te gast bij onszelf en de koning is nadrukkelijk koning bij de gratie van het volk zelf.”
U was niet de enige vertegenwoordiger van Joods Nederland in de kerk, ook de rabbijnen Ralbag en Jacobs waren er. Heeft u nog contact met hen gehad?
“We hebben inderdaad contact gehad, want dat lijkt mij niet meer dan normaal. Wij waren niet de enige officiële vertegenwoordigers van de Joodse gemeenschap: ook de voorzitter van LJG-Amstersam was er als vertegenwoordiger van een maatschappelijke organisatie. Hij was de enige niet-professionele Jood aanwezig namens een Joodse organisatie.”
De inhuldiging is een mix van parlementaire en christelijke tradities. Waren er nog Joodse rituelen of elementen te bespeuren?
“Nee er waren zover ik heb kunnen zien geen Joodse elementen, behalve dat ikzelf en de andere rabbijnen erbij waren bijvoorbeeld. De voorafgaande abdicatie vond natuurlijk plaats in de Mozeszaal. Daar hangt het prachtige schilderij van Mozes met de zeventig ouderen die hem ondersteunden bij de leiding van het Joodse volk.”
Hoe gaat u later op deze dag terug kijken?
“Het was een bijzonder indrukwekkendd dag, die ik mij mijn leven lang zal herinneren. Het was ook een goedmakertje voor de inhuldiging van 1980. Als student kreeg ik een tik met een gummiknuppel toen ik nietsvrmoedend over het Rokin liep. In vergelijking met die dag was gisteren een waardige en respectvolle plechtigheid” [KR]
