Recht op eigen land – column Harry Polak

Bijna tien jaar woont Harry Polak in Israël. In zijn column blikt hij terug op deze periode, die hem alles is meegevallen. Ook maakt hij duidelijk waarom Joden en Israël onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, of ze het nou willen of niet.

Afgelopen 11 maart was het op de kop af negen jaar geleden dat we in Israël aankwamen. Niet zoals eerder voor vakantie, ditmaal streken we in het Joodse land neer om er te gaan wonen. Het besluit om dat te gaan doen, hadden mijn vrouw en ik uitgesteld tot na onze pensionering. Als onze jongste dochter niet jaren eerder had bedacht om op aliya te gaan, was het vast niet in ons hoofd opgekomen om Nederland te verlaten.

Oelpan

We hebben geen spijt van ons besluit. Israël bevalt ons goed ondanks alles. Het Hebreeuws blijft wel een ontzettend struikelblok. Oelpan en elke dag woordjes en werkwoorden leren, hebben ons te weinig op weg geholpen. Dankzij de reddingsboei die ons door Google-vertaler is toegeworpen, houden we het hoofd boven water. Zonder die hulp was het een stuk lastiger geweest. Of was de noodzaak misschien groter geweest om het Hebreeuws beter onder de knie te krijgen.

Geluk gehad

Het is best mogelijk dat we tot nog toe geluk hebben gehad. We hebben – de Hemel zij geprezen, baroech Hasjeem – persoonlijk geen ellendige dingen meegemaakt. We zijn niet bestolen, ons huis is niet in brand gevlogen en we hebben ook nog geen aanrijding gehad in het onstuimige verkeer. We werden ook niet getroffen door terreuraanslagen of een raketinslag met de hartelijke groeten van Hamas, Hezbollah, Houthi’s of Iran.

Diefstal, brand en dat soort akelige dingen hadden ons ook in Nederland kunnen overkomen. Terreur nauwelijks en oorlog al helemaal niet, daarvoor moet je in Israël zijn. Voor veel Joden in de diaspora een reden om beslist niet in het Joodse land te gaan wonen. Hoezo veilig in Israël, het is de meest onveilige plek voor Joden, wordt er dan gezegd.

Vijandig

Maar inmiddels is het niet meer zo heel leuk voor Joden in al die zogeheten veilige niet-Joodse landen. Fel anti-zionisme en het daarmee verweven antisemitisme is scherp toegenomen in de wereld. Nu kan je stellen dat Israël daar schuldig aan is. Dat zullen Joden die niet zo veel om Israël geven, zeker doen. Zij zien hun overtuiging dat Joden beter geen eigen land hadden kunnen stichten in een vijandige Arabische wereld elke dag meer bevestigd zien.

Er zijn Joden en nog veel meer niet-Joden die volhouden dat Jodendom en Israël los van elkaar staan. Pure onzin. Jodendom zonder innige band met Israël is als rooms-katholicisme zonder Vaticaan. Veel van de 613 mitswot, de opdrachten van God aan Joden, hebben betrekking op wonen in het Joodse land. En Joden zeggen niets voor niets aan het eind van de sedermaaltijd: volgend jaar in Jeruzalem.

Praatje

Ooit hield ik een voorlichtingspraatje over Jodendom voor geïnteresseerde Noord-Hollandse boeren op verzoek van een collega die hen via de kerk kende. Aan het eind vroeg die collega wat Joden toch met Israël hebben. Ik was perplex na mijn praatje en ik heb het nog maar een keer uitgelegd hoe het zit.

Achteraf bedacht ik dat ik hem wellicht beter had kunnen overtuigen door te antwoorden dat je aan Turkse Nederlanders ook niet de vraag stelt wat ze met dat verre Turkije hebben. Zij of hun (groot)ouders komen er immers vandaan. Al kunnen ze zich nog zo Nederlander voelen, met Turkije hebben ze toch iets speciaals vanwege hun familiegeschiedenis.

Met Joden is het niet anders. Zij het dat het langer geleden is dat Joden uit Judea naar elders kwamen om te overleven. Maar er zijn altijd Joden in het oude Joodse land blijven wonen. In Jeruzalem, Hebron, Tsfat en Tiberias. Dat Joden na eeuwen van vervolging en zelfs volkerenmoord in hun oude vaderland opnieuw een eigen staat hebben opgericht met de zegen van de League of Nations en de VN is niet meer dan logisch. En legitiem.

De hele wereld is voor erkenning van een Palestijnse staat. Die had er al lang kunnen zijn als Palestijnen met Israël als Joodse staat hadden kunnen leven. De Amerikaanse Palestijn Ahmed Fouad Alkhatib beseft dat. Volg hem!