Scheiding van Kerk en Staat – column Hanneke Gelderblom

Toen Hanneke Gelderblom het hoofdlijnenakkoord van PVV, VVD, NSC en BBB doorlas, was zij verheugd om te lezen dat de scheiding tussen Kerk en Staat zal worden gehandhaafd. Bij de politie en andere gezagsdragers komen geen hoofddoekjes en andere religieuze uitingen. ‘Het is aan beoogd premier Dick Schoof en de nieuwe minister van Justitie en Veiligheid om dit in de praktijk te brengen’, aldus Gelderblom in haar column.

Het is zo’n mooi politiek onderwerp en wij zijn er in het westen terecht trots op: de scheiding van Kerk en Staat. Religieuze leiders, die het hier in de Middeleeuwen voor het zeggen hadden, hebben aan invloed verloren sinds Maarten Luther de katholieke kerk terecht beschuldigde van alleenheerschappij waarop geen kritiek mogelijk was. Godsdienst, ja dat mag hoor, maar dan wel achter je eigen voordeur. Religie is in de EU van het individu, maar over wetgeving hebben religieuze leiders niets te zeggen. Daar hebben we politici voor.

Als de staat iets over jou wil weten, vragen we niet wat jou inhoudelijk motiveert. Of het religie is, democratie, socialisme, communisme of een andere ideologie, vinden wij niet belangrijk en ook geen gespreksonderwerp. Ook de socialistische psalm – ‘morgenrood’ – wordt hier op 1 mei nauwelijks meer gedraaid en gezongen. En wie heeft het nog over het begrip ‘normen en waarden’?

Wat wij ons echter niet realiseren is dat religie in het Midden-Oosten volstrekt anders geregeld is en beleefd wordt. In de nog niet zolang geleden opgestelde nieuwe grondwet van Egypte staat bijvoorbeeld dat de Koran de basis vormt van de grondwet. Ja hoor, mensenrechtenverdragen ondertekenen ze daar ook, maar de sharia staat erboven en dus kan de uitwerking van die verdragsartikelen terzijde geschoven worden.

Kijk naar Iran dat oeroude Perzische rijk, dat in de Verenigde Naties de functie van voorzitter van de mensenrechtencommissie bekleedt. Iran is ook het land waar je,  wanneer je hoofddoek niet helemaal precies goed zit, door de religieuze politie (alleen die term al) in elkaar geslagen wordt. Of lees het Hamas-charter eens, dat alle islamitische landen oproept geen vrede met Israël te sluiten maar dat land van de kaart te vegen, want wat ooit heilige islamitische grond was, mag nooit iets anders worden.

Concreet staat daar ook dat het lot van de bevolking in Gaza absoluut niet van belang is. Integendeel. Iedereen die in de oorlog met Israël sterft, gaat direct naar de hemel en is een islamitische held voor Allah. Dus schuilkelders zijn overbodig. Die strijd wordt samen met Qatar via het Hwala-geldsysteem bekostigd. Deze geldstroom is volstrekt onhelder en oncontroleerbaar, en gaat via diplomatieke tassen en koffers maar niet via een bank.

Hoe zien de moslims die al jarenlang in Nederland wonen hun islam? Hier hebben we de strikte scheiding van Kerk en Staat. Hoe kijken onze Nederlandse moslims naar dit principe? Ik vraag hen: Zijn jullie er al een beetje aan gewend? Zien jullie dat zitten? Of zien jullie het soms als je taak hier een klein beetje sharia in te voeren?

In het verleden en recentelijk nog heb ik me gestoord aan de discussie over wel of geen hoofddoek bij de politie. Natuurlijk niet, zeg ik, want gezagdragers van de staat dienen een neutrale uitstraling te hebben. Noch een hoofddoek noch een keppel noch een tulband horen daarbij.

En laat ik vooral duidelijk zijn: ik heb niets tegen bijvoorbeeld een vrouwelijke apothekersassistente met een hoofddoek. Zij is uiterst behulpzaam en deskundig. Problemen heb ik wel met de eis dat een politieagente een hoofddoek moet kunnen dragen. Dienders dragen op straat een uniform. Dan ben je niet als privépersoon bezig, maar als een onpartijdige gezagsdrager. Dat is een eerste vereiste wanneer je op straat gezag en orde moet handhaven.

Ik ben het op dat punt dan ook volstrekt eens met wat in het hoofdlijnenakkoord van het aankomende kabinet ‘Schoof I’ staat: ‘Het opsporend en handhavend personeel in de veiligheidsketen, inclusief politie en boa’s is neutraal en zonder religieuze symbolen gekleed’. Het is aan beoogd premier Dick Schoof en de nieuwe minister van Justitie en Veiligheid om dit in de praktijk te brengen.

Dat is immers scheiding van Kerk en Staat.

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.