Schokgolven na de Britse verkiezingen – column Brigitte Wielheesen

De avond van de verkiezingen in het Verenigd Koninkrijk was voor de Joodse gemeenschap een emotioneel moment. De uitslag dat het VK massaal tegen Jermeny Corbyn van Labour stemde, bracht een golf van opluchting teweeg. Ik was online met leden uit de Joodse gemeenschap en leden van ‘Labour against antisemitism’ (LAAS); een organisatie die vijf jaar geleden werd opgericht door Joden uit de Labour-partij om de opkomst van de anti-Joodse sentimenten in de partij  te bestrijden. Overigens zonder succes, waarop LAAS zich meer ging richten op het naar buiten brengen van het bestaande Jodenhaat in de partij.

Alex Hearn, bestuurslid van LAAS had in weken al niet geslapen, omdat een overwinning van Labour zou betekenen dat ook hij met zijn gezin het Verenigd Koninkrijk zou verlaten. Vandaag liet de conservatieve Boris Johnson weten dat hij op korte termijn korte metten gaat maken met de antisemitische BDS-beweging, die die in het VK te verbieden.

Vanuit Londen ontving ik video’s waarop de opluchting binnen de Joodse gemeenschap te zien was. Alex Hearn appte me dat deze overweldigend is ondanks dat er nu een Brexit aankomt. Wat overigens ook een mogelijkheid zou zijn als Jeremy Corbyn de overwinning had binnengehaald. Binnen de gelederen van Labour staat Corbyn bekend als een voorstander van Brexit. Naar buiten toe bleef hij hierover steeds vaag. In deze Brexit-verkiezingen is hij hier op afgerekend.

Na de verkiezingen zijn de Britten nog steeds in shock en vragen zich af wat er is gebeurd. Vele traditionele Labourstemmers stemden strategisch op de conservatieve Johnson als stem tegen Corbyn. Triest voor Labourleden dat hun tegenstem ‘Get Brexit, done’ de overwinning heeft gebracht. De Conservatieve partij van Johnson orkestreerde een enorme overwinning die alle verwachtingen overtrof. Een krappe overwinning werd verwacht, maar Labour werd zelfs in stukken geslagen in de traditionele kern van de arbeidersklasse in de noordelijke industriesteden. Sommige regio’s haalden zelfs voor het eerst een conservatieve meerderheid. Het resultaat betekent dat Johnson de dreiging van uiterst links van Jeremy Corbyn en uiterst rechts van Nigel Farage (Brexit Party) heeft weggenomen.

Alex Hearn: ‘Afgaande op de reacties van Labour leren ze niet van de les van hun grootste nederlaag in vele decennia. De opzettelijke dubbelzinnigheid over de Brexit speelde een rol, maar om de schuld alleen bij Corbyn te leggen, dat negeert de bredere problemen. De partij en hun activisten, van wie sommigen journalist, praatten in een echo-kamer en luisterden niet naar echte mensen. Degenen die het niet met hen eens waren, werden misbruikt alsof ze zich schuldig maakten aan onzuivere gedachten’.

Het feit is dat Labour on-Brits is. Mensen houden niet van extremisme, racisme, pesten en oneerlijkheid, vindt Hearn. ‘Ze zagen al die eigenschappen in overvloed in de partij. Ze waren bang voor wat de toekomst zou kunnen inhouden onder een Labour-regering en vertrouwden Corbyn niet. De meeste Joden leefden in een staat van terreur in de aanloop naar de verkiezingen. Velen overwogen het land te verlaten. Het overweldigende gevoel is nu verlichting, alsof we de kogel hebben ontweken. We moeten nu leven met het feit dat ongeveer tien miljoen van onze landgenoten stemden voor een partij met een gruwelijke staat van dienst van institutioneel antisemitisme’.

Britse Joden kunnen de mensen niet vergeten die erbij stonden en niets deden of zelfs actief Labour steunden, aldus Hearn. ‘Labour heeft de anti-Joodse retoriek genormaliseerd. Deze hele droevige saga heeft onze connectie met het Jodendom alleen maar sterker gemaakt en ons begrip voor de eigen staat Israël duidelijker. Met de start van het onderzoek naar antisemitisme binnen Labour door de Commissie voor Gelijkheid en Mensenrechten, zal blijken dat Labour’s verkiezingsvernedering niet eens het dieptepunt van de partij is’.

Labour zal de komende verkiezingscycli achterblijven. Ze geven Brexit, de media, kiezers, het systeem en vooral de Joden de schuld. Een nieuwe leider zal de problemen niet oplossen. Totdat Labour beseft dat zij de schuldigen zijn en hun hele partijsysteem veranderen, zullen ze niet in staat zijn om de troep die ze hebben gecreëerd opnieuw op te bouwen.

Lees ook:
Op zoek naar een Schotse Jood in een kilt – column Brigitte Wielheesen
Twee jaar geleden las ik op Jonet dat Schotse Joden een eigen tartan hebben. Elke clan in Schotland heeft zijn eigen ruitjespatroon voor de kilt. De geruite stof bestaat uit de kleuren blauw, wit, rood, zilver en goud, omdat dit de kleuren van Israël en Schotland zijn. Het goud staat voor de kleur van de heilige ark, rood voor de kiddoesjwijn en zilver voor de versieringen op de thorarol… 

Deze column is mede mogelijk gemaakt door Stichting Maror.